Download pdf book - Shri Golwalkar Guruji

शाी क िात गृहमंऽी असताना एका भेटत झालेले बोलणे उदाहरण हणून सांगता येईल. या भेटपूव
शाीजींपुढे एक िनदशन झाले होते. ‘हंदन ू जागे हा’ असे फलक हाती घेतलेया हजारो लोकांनी
आसामातील घुसखोरांया ू भेटया वेळ उपःथत झाला व शाीजींनी सरकारची एक अडचण
पुढे ठेवली. अडचण अशी क, आसामात बेकायदा िशरकाव के लेले मुसलमान ःथािनक मुसलमानांत
िमसळून जातात व यांना शोधून यांची परत पाठवणी करणे अवघड होऊन बसते. या अडचणीतून
ौीगुरुजींनी सरळ माग सुचवला क, घुसखोरांना आौय देणारांची गय शासन करणार नाह, अशी
ःप समज ावी. ूसंगी यांना घालवून ावे. यांचा मतदानाचा अिधकार काढन ू यावा. हा सला
ौीगुजींनी दला खरा पण यांनी शाीजींना असेह याचवेळ सांिगतले क, तुह हे काम क
शकणार नाह, करणार नाह. कारण तुमया पाया िनवडणूक गणतात बसणार ह गो नाह.
तसेच झाले, या ूाची उमता सतत वाढतच गेली. मुसलमानांसाठह नागर कायदा (िसहल कोड)
असावा, या मागणीसंबधी मतिभनता यांनी उघडपणे य के ली होती. भारतीय मजदरू संघाया
नेयाशी बोलताना यांनी ‘कलेटह बागिनंग इज हाय वे रॉबर’ असे फटकारले होते.
ःवत:ला आण संघाया संघटनेला यांनी राजकारणापासून अिल राखले व अभेदवाने
संगळया रााचा वचार पदोपद के ला हणून एकामतेया दय सााकाराने अनुूणत झालेली
युवाश यांना उभी करता आली. याला रा उभे करायचे आहे, याला ूथम माणसांचा वचार
करावा लागतो. माणसांना ॅ कन खुच कशी िमळवता येईल, याचा नहे! हणून ौीगुजींनी
आयुंयभर िन:ःवाथ, चिरयसंपन, मातृभूमीया वशुद भने भारलेली आण कयाणकार हंदू
गुणवेने संपन अशी माणसे ठायीठायी उभी करयाचा अवरत ूय के ला. या घडणीसाठ मातृभूमी
हे दैवत हणून सगळयांया पुढे ठेवले. हंदू परंपरेतील उदा भावना फु लवया आण ःवाथ,
भोगवाद वासनांया पंकातून बाहेर पडयाचे पुषाथ आवाहन के ले. वजगीषा जागवली. अयथा
संघाचे शेकडो ूचारक, तनमनधनाने संघकाय करणारे हजारो गृहःथाौमी, आण ववध ेऽांतील
वधायक सेवाकाय करणारे गुणी कायकत आपया देशाला कसे दसले असते कोणाचा आधार
लोकांना वाटला असता ौीगुजींची आपया मतलबी साकारणात अडचण होते, संघ कोणयाह
ूलोभनांना वश होत नाह वा दहशतीला भीत नाह, हणून ौीगुजींना व संघाला ववा बनवणा या
महाभागांची खरोखर धय हटली पाहजे!
या महापुषाया अंत:करणातील मातृभची दयता आण हंदू आदशवादाने यात
आणलेली आभाळसारखी वशालता, यांना ‘ववा’ बनवणारांना दसू शकली नाह कं वा दसूनह
ःवाथापोट यांनी या गुणांकडे डोळेझाक के ली, असेच हणावे लागते. मतभेद असले तर ‘वयं
पंचािधकं शतम’ ् हे या महान आयाचे शद होते. गांधीजींया ददैवी ु हयेनंतर सूडबुदचे पसाट
आघात संघावर झाला तेहा ‘कोणयाह पिरःथतीत शांत रहा’ हा आदेश होता. संघबंद उठयावर
‘तेह आपलेच, वसरा व मा करा’ हे यांचे सांगणे. राावरल ूयेक संकटूसंगी सहकायासाठ
कतयभावनेने यांचा हात पुढे, सेवा मूक, याची जाहरातबाजी नाह. कं मत वसूल करणे नाह. या
संबंधात एक मोठा उ-बोधक ूसंग वाहेर येथे घडला. मे १९७२ चा हा ूसंग, ‘राीय सुरा मोचपर’
नामक एक पुःतक ौीगुजींना सूेम भेटदाखल देयात आले. भारत - पाक युदाया काळात रा.
ःव. संघाया ःवयंसेवकांनी के लेया कायाची माहती या पुःतकात संमहत के ली होती. पुःतक
चाळून ौीगुजी हणाले, “या ूकारया पुःतकाचा ःवीकार मी करणार नाह. जर एखाा मुलाने
१७७