ce87842134d8e1f2e3dce1a3f356957dc412e45a

ve maddi bedensel alçalma öğeleriyle birleştiriliyordu. Yeninin doğuşu
teması organik olarak, eskinin neşeli ve küçük düşürücü bir
düzeyde ölümü temasıyla, karnavala özgü soytarıca alaşağı etme
imgeleriyle bağlantılıydı. Fransız Noel'inin daha sonraları devrimci
sokak şarkısının en popüler türlerinden biri haline gelmesinin nedeni
de budur.
Alçaltıcı ve yenileyici bir ilke olarak gülme ve maddi bedensel
öğe, kilisenin dışında veya civarında düzenlenen diğer festivallerde,
özellikle de yerel bir nitelik taşıyanlarda temel rol oynuyordu.
Bu yerel kutlamalar eski pagan kutlamalarının öğelerini kendi bünyesinde
yoğurmuştu ve bu öğeler bir Hıristiyan ikamesi temsil ediyordu.
Bir kilisenin takdisini (ilk massler*) ve koruyucu aziz bayramını
kutlayan eğlenceler böyledir. Yerel panayırlar genellikle o dönemde
gem vurulmamış oburluklar ve içkili orjilerin eşlik ettiği her
tür halk eğlencesiyle birlikte gerçekleştiriliyordu. 26 Yeme ve içme
de, ölüyü anma töreninin temel özelliği sayılıyordu. Mezarları
kilisede bulunan hamileri ve hayırseverleri anmak için papazlar
ziyafetler düzenleyip onların anısına içki içiyordu (“poculum charitatis”
veya “charitas vini" diye bilinir). Kvedlinburg Manastırı’na
ait bir kayıt, ruhban sınıfının düzenlediği ziyafetin ölüyü besleyip
memnun ettiğini açıkça ifade eder: plenius inde recreantur mortui.
İspanyol Dominikanları viva el muerto (yaşasın ölüler) gibi tipik
zıtlıklar içeren sözlerle kadeh kaldırıp ölen hamilerinin anısına
içerlerdi. 27 Bu örneklerde, neşe ve gülme bir tören niteliği taşır ve
maddi bedensel altyapının karmaşık bütünlüğünde ölüm ve doğum
(yaşamın yenilenmesi) imgeleriyle bileşir.
Belli bayramlar, kutlandıkları mevsime bağlı olarak özel bir nitelik
kazanırdı. Aziz Martin ve Aziz Michael’in sonbahar bayramları
cümbüşvari bir nitelik taşıyordu ve bu azizler de şarap imali hâ-
* Mass: Katolik kiliselerinde ekmek ve şarabın takdisi ayini; Aşai Rabbani; bu ayine
mahsus müzik.
26. Burada vurgulanan, oburluk ve sarhoşluğu kanatları altına alan töreler değil,
oburluk ve sarhoşluğun “tüm dünya için bir bayram” şeklinde, maddi bolluk, büyüme
ve yenilenmenin zaferi şeklinde simgesel ütopik bir anlam kazandıkları
gerçeğidir.
27. Bkz. Fr. W. Ebeling, Flögel’s Geschichte des Grotesk-Komisctıen, birinci basım,
Leipzig, 1862, s. 254.
100