ce87842134d8e1f2e3dce1a3f356957dc412e45a

u alana dahil etmişlerdir, ayrıca Roma yergisi (Lucilius 12 , Horace,
Persius 15 , Juvenal), muazzam “Sempozyum” literatürü ve bir de (bir
tür olarak) Menippos yergisi ve Lucian tarzı diyaloglar da bu alana
aittir. “Yarı ciddi-yarı komik”in nüfuz ettiği tüm bu türler, romanın
otantik selefleridir. Ayrıca, bu türlerin bir kısmı, Avrupa romanının
daha sonraki en önemli prototiplerinin tipik özelliği olacak temel
öğeleri daha başlangıç aşamasında, bazen de gelişkin biçimlerinde
içermesinden ötürü adamakıllı romansıdır. Gelişmekte olan bir tür
olarak romanın otantik ruhu bu türlerde, Yunan romanları olarak bilinen
yapıtlara (yani, roman adını taşıyan tek antik türe) kıyasla çok
daha büyük ölçüde bulunmaktadır. Yunan romanı [Yunan romansı]
Avrupa romanı üzerinde tam da Barok dönemde, yani tam da roman
teorisine yeni bir biçim verilmeye başlandığı (Abbé Huet) 14 ve
bizzat “roman” teriminin pekişmeye ve daha kesin bir hal almaya
başladığı bir dönemde güçlü bir etkiye sahip olmuştur. Bu nedenle,
“roman” terimi antikitenin roman-benzeri tüm yapıtları arasında
yalnızca Yunan romanına iliştirilmiştir. Bununla birlikte, yukarıda
sözü edilen yarı ciddi-yarı komik türler, bir tür olarak romandan
beklemeye alışık olduğumuz sağlam olay örgüsü ve kompozisyon
çatısından yoksun olmalarına rağmen, modern dönemlerde romanın
gelişiminde barınan daha temel tarihsel boyutları öndelemektedirler.
Bu, özellikle -Friedrich Schlegel’i farklı bir dille yineleyecek
olursak- “kendi dönemlerinin romanları” olarak adlandırılabilecek
Sokratik diyaloglar ve romanın tarihindeki rolü çok önemli
olmasına rağmen yine de akademik çevreler tarafından yeterince
değerlendirilmemiş olan (Petronius’un Satrikon’u da dahil olmak
üzere) Menippos yergisi için geçerlidir. Bu yarı ciddi-yarı komik
12. Lucius Gaius (?-102 MÖ), büyük Roma ailelerinden birinin ferdi, birçok
önemli yergi yazarı, özellikle de, bu yergilere kattığı kişisel, neredeyse otobiyografik
anlatımla göze çarpmaktadır.
13. Persius, Flaccus Aulus (MS 34-62), Stoik felsefeden yoğun biçimde etkilenmiş
yergici.
14. Abbé Huet (1630-1721), Avranches piskoposu, çok geniş bir alanda çeşitli
konular üzerine sayısız yapıtlar veren bilgili âlim. Huet'in Traité de l'origine des
romans’ı (1670) ilk kez, Mme. de La Fayette'nin précieux (Değerli,; özentili; yapmacık;
doğal olmayan, yhn.) toplum fikirleri etkisi altındayken yazdığı Zaide adlı
romanına sunuş yazısı olarak yayımlanmıştır.
187