ce87842134d8e1f2e3dce1a3f356957dc412e45a

imgedir -güzellik ve çirkinliğin bir birleşimi (bkz. Platon’un
Symposium’unda Alkhibiades’in Sokrates tanımlaması); Sokrates’in
“muhabbet tellalı” ve bir “ebe” olarak kendisi hakkında yaptığı
tanımlamalar da karnavala özgü küçük düşürme havasındadır.
Bizzat Sokrates’in kişisel yaşamı da karnavalesk efsanelerle kuşatılmıştır
(örneğin, karısı Xanthippe ile olan ilişkisi). Karnavalesk
efsaneler genelde, geleneksel kahramanlaştırıcı epik efsanelerden
son derece farklıdır: Karnavalesk efsaneler kahramanı alçaltıp, yere
indirir, kahramanı aşina kılar, yakınlaştırır, insanlaştırırlar; ikircikli
karnaval gülmesi, gösterişli ve resmi olan her şeyi yakıp kül
eder, ama hiçbir şekilde imgenin kahramansı özünü ortadan kaldırmaz.
Romansı kahraman imgelerinin de (Gargantua, Eulenspiegel,
Don Kişot, Faust, Simplicissimus ve diğerleri) karnavalesk efsaneler
atmosferinde kaynaştığına dikkat çekilmesi gerekir.
Menippea’nın karnavalesk niteliği daha da fazla belirgindir.
Karnavallaşma hem dış katmanlarına hem de en derin çekirdeğine
nüfuz eder. Belirli menippea’lar doğrudan doğruya karnavalesk
şenlikleri resmederler (örneğin, Roma şenlikleri Varro’nun yergilerinden
ikisinde betimlenir; Mürtet Julian’in bir menippea’sında
Olympos’taki şenlik kutlamalarının bir tasviri vardır). Bu tümüyle
dışsal (tabir caizse, tematik) bir bağlantıdır, ama aynı zamanda çok
tipiktir. Daha da temel bir nokta ise menippea’nın üçlü düzleminin
karnavalesk işlenişidir: Olympos, ölüler diyarı ve yeryüzü. Olympos’un
temsili açıkça karnavalımsı bir nitelik taşır: serbest samimileştirme,
skandallar ve tuhaflıklar, tahta çıkarmalar ve tahttan indirmeler
menippea’da temsil edilen Olympos’un tipik özellikleridir.
Adeta, Olympos bir karnaval alanına dönüştürülmüştür (sözgelimi,
Lucian’ın Juppiter tragoedus'unda olduğu gibi). Olympos’a dair
sahneler bazen karnavalesk alçaltmalar ve yeryüzüne indirmeler
olarak sunulur (keza Lucian’da olduğu gibi). Yine de, daha ilginç
olan, ölüler diyarının istikrarlı karnavallaşmasıdır. Ölüler diyarı,
yaşamdaki tüm dünyevi konumların temsilcilerini denkleştirir; orada
hükümdar ve köle, zengin ve dilenci eşit koşullarda bir araya gelir
ve içli dışlı temas kurar; ölüm, yaşamda taç giyen herkesin tacını
elinden alır. Ölüler diyarının temsili genellikle, karnavala özgü
252