ce87842134d8e1f2e3dce1a3f356957dc412e45a

feridir. Bahis tıpkı bir krize benzer: kişi kendisini eşikte hisseder.
Kumarın zamanı özel bir zamandır. Burada da, bir an, yıllara eşittir.
Rulet oyu,nu, kendisiyle temasa geçen yaşamın tümünü, Dostoyevski’nin
kasıtlı olarak Roulettenburg (Ruletşehri) adını verdiği
kasabanın neredeyse tümünü karnavallaştırıcı etkisi altına alır.
Öykünün ana kahramanlarının kişilikleri de yoğun bir şekilde
karnavallaşmış bir atmosferde açınlanır -Alexei Ivanovich ve Polina,
son şeklini almamış, tuhaf, beklenmedik olanaklarla dolu, zıt
değerli ve krizler barındıran karakterler. Dostoyevski 1863 tarihli
mektuplarından birinde, Alexei Ivanovich imgesinin temelindeki
kavramı şöyle tanımlar (1866 tarihli son uyarlamasında bir hayli
değişmiştir):
“Doğrudan kendiliğinden bir doğayı ele alıyorum, ne denli gelişmiş
olursa olsun her şeyin eksik olduğu bir insan, inancını yitirmiş
ama yine de inançsızlığı göze alamayan bir insan, korkmasına
rağmen otoritelere başkaldıran bir insan ... Ana fikir ise, bu insanın
yaşam enerjisi, gücü, isyankârlığı ve rulete batma yürekliliği.
Bir kumarbaz, ama tıpkı Puşkinin cimri şövalyesinin alelade bir
cimri olmaması gibi... alelade bir kumarbaz değil, ”
Alexei Ivanovich’in imgesinin bu ilk kavramdan epey farklı olduğunu
daha önce belirtmiştik; ama burada sözü edilen zıt değerlilik,
yalnızca muhafaza edilmekle kalmayıp, daha da güçlü hale gelir
ve tamamlanmamışlık da tutarlı ve özgül bir açık-uçluluğa dönüşür;
ayrıca, kahramanın karakteri kumarda ve karnavalesk skandallar
ve tuhaflıklarda sergilenmekle kalmaz, kahramanın Polina’ya
olan son derece ikircikli ve krizlerle dolu tutkusunda da sergilenir.
Dostoyevski’nin, yukarıda dikkat çektiğimiz, Puşkin’in “Pinti
Kral”ına yaptığı gönderme elbette tesadüfi bir şey değildir. “Pinti
Kral” Dostoyevski’nin tüm müteakip yapıtları üzerinde, özellikle
de Delikanlı ve (ana veya baba katilliği temasının son derece kapsamlı
ve evrenselleşmiş bir şekilde işlendiği) Karamazov Kardeşler
üzerinde çok temel bir etkiye sahiptir.
Dostoyevski’nin aynı mektubundan başka bir alıntı yapalım:
305