ce87842134d8e1f2e3dce1a3f356957dc412e45a

lerine yer vereceğiz. Filozof Platon Nikolaevich’in (Lebezyatnikov
tarafından aktarılan) ahlâki yorumlarına aldırmayan Klinevich şöyle
der:
“Yeter; eminim, geri kalanın tümü de saçma. Önemli olan tek şey, iki
veya üç aylık daha ömrümüz kalmış olması, öyleyse -bobok! Bu iki
ayı olabildiğince iyi geçirmeyi ve her şeyi yeni bir temelde düzenlemeyi
öneriyorum. Baylar! Bütün utançları bir kenara bırakmayı öneriyorum."
Ölülerin hepsinden onay aldıktan sonra, düşüncesini bu yönde
biraz daha geliştirir:
“Yine de, şu sıra yalan söylememizi istemiyorum. Umursadığım tek şey
bu, çünkü önemli olan tek şey bu. Yukarıda yalan söylemeden var olamazsınız,
çünkü yaşam ve yalan eş anlamlı şeylerdir, ama burada yalan
söylemeyerek eğlendireceğiz kendimizi. Lanet olsun, sonuçta mezarın
bir değeri var! Hepimiz de öykülerimizi yüksek sesle anlatacağız ve
hiçbir şeyden utanmayacağız. Önce, size kendimden söz edeceğim.
Bilin ki, sömürücü biriyim. Yukarıda yeryüzünde çürümüş iplerle bağlı
ve denetim altında tutuluyordu her şey. Bu ipleri atın ve gelin bu iki
ayı utanca yer vermeyen bir dürüstlükle geçirelim! Gelin soyunup çıplak
kalalım!”
“Haydi, çıplak kalalım, çırılçıplak!” diye inledi tüm sesler. [SS X,
355-56]
Ölü insanların bu diyalogu, karnavalımsı bir tarzda beklenmedik
bir şekilde kesilir:
Ansızın hapşırdım burada. Aniden ve istemeden oldu bu, ama etkisi
çarpıcıydı: herkes bir mezar kadar sessizliğe gömüldü, bir rüya gibi
kayboldu tümüyle. Gerçek bir mezar sessizliği çöktü.
Anlatıcının, tonu açısından ilginç olan sonuç yorumlarına da burada
yer vereceğim:
Hayır, bunu asla kabul edemem, hayır, gerçekten kabul edemem! Canımı
sıkan bobok değil (demek gerçekten bobokmuş canını sıkan!).
263