ce87842134d8e1f2e3dce1a3f356957dc412e45a

ki yeri yalnızca aşağı türlere, özel bireylerin yaşamını ve alt toplumsal
tabakaları resmeden türlere özgüdür. Gülme hafif bir eğlence
veya ahlâksız ve aşağı kişilerin yararlı toplumsal cezalandırılma
biçimidir.
Rönesans, gülme karşısındaki tutumunu tam da edebi yaratım
ve takdir pratiğinde sergiliyordu. Ama gülmeyi evrensel, felsefi bir
biçim olarak onaylayan teorik fikirler de yok değildi. Gülmeye ilişkin
bu teori, neredeyse münhasıran antik kaynaklara yaslanıyordu.
Bizzat Rabelais romanının dördüncü kitabının, büyük ölçüde bir
gülme teorisyeni olarak o sıralarda önemli bir role sahip olan Hippokrates’e
dayanan eski ve yeni önsözlerinde bu gülme teorisini
geliştirmişti. Hippokrates’in etkisi yalnızca, tıbbi risalesinde neşeli
ve mutlu bir ruh halinin hastalıkla savaşan hekim ve hasta açısından
taşıdığı öneme ilişkin söylediklerinden kaynaklanmıyordu."
“Hipokratik roman”a da dayanıyordu. Bu, gülüşünde dışavurulduğu
şekliyle Demokritos’un “deliliği”ne ilişkin olarak “Hippokrates’in
Aforizmaları”na yapılmış (kurmaca nitelikte) bir eklemeydi.
“Hipokratik roman”da Demokritos’un gülmesi felsefi bir nitelik taşıyordu;
insanın yaşamına, tanrılarla ve ölümden sonraki yaşamla
ilgili yersiz korku ve umutlara karşı yönelmişti. Burada Demokritos
kendi gülüşünü bütüncül bir felsefeye, erkekliğe/güce ulaşarak
uyanan bir insanın ruhsal önermesine dönüştürüyordu. Hippokrates
sonunda onunla aynı fikre ulaşıyordu.
“Hipokratik roman”da gülmenin şifa verici gücüyle ilişkili öğreti,
Rabelais’nin önce öğrenci olduğu daha sonra da ders verdiği
Montpellier Tıp Okulu’nda özel bir takdir ve kötü bir şöhret kazanmıştı.
Bu okulun üyesi olan ünlü hekim Laurent Joubert 1560’da tipik
bir başlık taşıyan özel bir çalışma yayımladı: Traité du Ris, contenant
son essence, ses causes et ses mervelheus effeis, curieusement
recherchés, raisonnés et observés par M. Laur. Joubert (“gülmenin
M. Laur. Joubert tarafından merakla araştırılan, tartışılan ve
gözlemlenen özü, nedenleri ve olağandışı etkilerini içeren bir inceleme”).
Joubert 1579’da Paris’te La cause morale de Ris, de l’excel-
11. Özellikle de, Rabelais'nin yukarıda zikredilen önsözlerde dokundurmada bulunduğu
“Salgınların (“Epidémies”) altıncı cildinde.