ce87842134d8e1f2e3dce1a3f356957dc412e45a

vs.) veya benzerlikleri nedeniyle (çiftler/ikizler) seçilen imge çiftleri
karnavalesk düşünce açısından çok tipiktir. Ayrıca, eşyaların
ters biçimlerde kullanılması da aynı şekilde tipiktir: giysilerin ters
yüz edilip giyilmesi (veya tersten giyilmesi), pantolonun kafaya geçirilmesi,
başa şapka yerine tabak giyilmesi, ev aletlerinin silah olarak
kullanılması vs. Bu, karnavalesk tuhaflık kategorisinin özel bir
örneğidir, alışıldık ve genel olarak kabul edilen durumların ihlal
edilmesi, yaşamın alışıldık tekdüzeliğinden çekilip çıkarılmasıdır.
Ateş imgesi de karnavalda son derece ikircikli, çift anlamlıdır.
Dünyayı eşanlı olarak yıkan ve yenileyen ateştir. Avrupa karnavallarında
hemen her zaman, “cehennem” olarak adlandırılan özel bir
yapı bulunmaktadır (genellikle aşırı gösterişli olası her tür karnaval
zımbırtısıyla süslenmiş bir araç) ve karnavalın sonunda bu “cehennem”,
muzafferane bir şekilde tutuşturulur (bazen bu karnaval “cehennemi”yle
bir bereket sembolü arasında ikircikli bir bağ kurulur).
“Moccoli” ritüeli Roma karnavalları için tipiktir: karnavala
katılan herkesin elinde bir mum vardır ve insanlar “Sia ammazzato!”
(“Sana Ölüm!”) diye bağırarak birbirlerinin mumlarını söndürmeye
çalışırlar. Goethe, Roma karnavallarına ilişkin ünlü tasvirinde
(Italienische Reise’de) 13 karnaval imgelerinin arkasındaki derin
anlamı ortaya çıkarmaya çalışırken, son derece sembolik küçük bir
sahneden söz eder: “Moccoli” sırasında küçük bir oğlan “Sia ammazzato
il Signore Padre!” [“Ölüm sana, Saygıdeğer Babam!”] diye
şen bir karnaval haykırışıyla babasının mumunu söndürür.
Karnaval gülmesi de son derece ikirciklidir. Kalıtsal olarak, ritüel
gülmesinin en antik biçimleriyle bağlantılıdır. Ritüele özgü
gülme daima daha yüksek bir şeye yönelmiştir: Güneş (en büyük
tanrı), diğer tanrılar, en yüce dünyevi otorite küçük düşürülüp kendilerini
yenilemeye zorlanmak üzere alaya alınır. Ritüel gülmesinin
tüm biçimleri, ölüm ve yeniden doğuşla, üretken edimlerle, üretken
güç simgeleriyle bağlantılıdır. Ritüel gülmesi, güneşin yaşamındaki
krizlere (gün dönümü), bir tanrının veya tanrıçanın yaşamındaki
13. J. W. Goethe, Italian Joumey, çev. W. H. Auden ve Elizabeth Mayer (Londra:
Collins, 1962). Bkz. Üçüncü Kısım (Ocak 1788), “The Roman Carnival” (Roma
Karnavalı) ve özellikle de “Moccoli", s. 467-69 başlıklı bölümce.
243