ce87842134d8e1f2e3dce1a3f356957dc412e45a

mektedir. Kahraman Lysis’in delilik veya çılgınlık temasını buna
örnek gösterebiliriz. Tıpkı Don Kişot’ta olduğu gibi, kahramanın
çılgınlığı bir dizi karnavalesk yüceltmeler ve alaşağı etmelere (yükselme
ve düşüşlere), tersyüz etmeler ve şaşırtmacalara izin verir.
Bu tema (delilik), dünyanın resmi rutinini terk ederek kahramanın
karnavalesk fantezilere dahil olmasına olanak tanır. Her ne kadar,
bu motifler Sorel’in romanında zayıflamış olsa da, popüler eğlence
gülmesinin için için yanan ateşini yeniden hayata geçiren bedeni,
daha doğrusu bedenin alt kısmını hâlâ muhafaza etmektedir. Ama
ne var ki, derinde yatan bu geleneksel karnaval temaları ve imgeleri
yazarın kendi niyetleriyle neredeyse çelişiyor gibidir.
Örneğin, dünyanın sonunu, evrensel tufanı ve büyük yangını
bekleyen Aziz Cloud’un küçük köyünün, taşraya özgü muazzam
bir orjiye katıldığı sahneden söz edebiliriz. Burada, Rabelais’nin
imgeler sistemini andıran bazı noktalar görürüz. Keza, romanın
üçüncü kitabındaki ünlü “tanrıların şöleni”ne de (banquet des dieux)
dikkat çekmemiz gerekir.
Sorel’in en iyi romanı Francion’da ise, geleneksel temalar ve
imgeler daha ağırlıklı ve üretkendir. Öncelikle, bu romanda skolastik
şaklabanlıkların (facétie) oynadığı role dikkat etmemiz gerekir
(ve ayrıca, skolastik eğlencenin ortaçağ edebiyatı tarihindeki büyük
önemine). Şaşırtmacalar, alaycı ters yüz edilmeler ve parodileriyle
Bohemia tasviri, Sorel’in romanında yoğun bir şekilde işlenir. Raymond’un
şaşırtmacası ve romanın en iyi episodlarından biri olan
Rasmond’un şatosundaki seks alemi episodundan söz edebiliriz.
Bir de, ukala alim Hortensius’un düzmece bir şekilde Polonya kralı
seçilmesi episodunu vurgulamalıyız. Bu tamamen karnavalesk ve
saturnalia tarzı bir oyundur (arena Roma’yı temsil eder). Ama bu
imgelerde sergilenen tarihsel bilinç bir hayli zayıflamış ve daralmıştır.
Grotesk gerçekçilik gelenekleri, diyaloglarıyla birlikte, on yedinci
yüzyılda daha da zayıf ve dardı. Burada, 1622’de muhtelif bölümler
halinde basılan ve 1663’te tek ciltte toplanan kısa bir eser
olan Lohusa Kadının Gevezeliği'ni ele alalım (Caquet de l’accouchée).
Bu yapıt çeşitli yazarlar tarafından kaleme alınmış gibidir.
124