FRANCUSKA

zerwanie komunii z najbardziej liberalnymi wspólnotami z USA i Kanady orazpowołanie odrębnych struktur, które miałyby wspierać konserwatywnychanglikanów na całym świecie. Stowarzyszenie Wyznających Anglikanów (boo nim mowa) zostało powołane przez Globalną Konferencję AnglikańskiejPrzyszłości w roku 2008, a jego celem ma być nie tylko niesienie Ewangeliinarodom, które jeszcze jej nie znają, ale również „pełne poświęcenia działaniana rzecz przywrócenia autentycznego chrześcijaństwa w Kościołach, któreposzły na kompromis [ze światem – przyp. TPT]” 5 .A cel ten zaczęto realizować niemal natychmiast po wydaniu deklaracji,tworząc przy pomocy konserwatystów z Kościoła Episkopalnego orazmisyjnych (ale jak najbardziej białych) biskupów Kościoła Nigerii pracującychw Stanach Zjednoczonych (którzy pojawili się w roku 2005, gdy biskupemNew Hampshire został aktywny homoseksualista) nowe wyznanie: KościółAnglikański w Ameryce Północnej. Jego twórcy, odchodząc ze swoichmacierzystych wspólnot, tracili, jak podkreślał w swoim przemówieniuzwierzchnik nowego Kościoła Anglikańskiego arcybiskup Robert Duncan,nie tylko swoje parafie z budynkami, nie tylko stanowiska czy prawado emerytury, ale przede wszystkim przyjaciół episkopalian. Tym, coim pozostawało, była jednak wierność prawdzie o człowieku, wiernośćtemu, co przez wieki uznawano za ortodoksję moralną niepodzielonegochrześcijaństwa, a także świadomość, że tylko radykalne otwarcie naEwangelię może dać wspólnotom kościelnym realnego ducha misyjnego.Nowa wspólnota nie została pozostawiona samej sobie. Już kilkanaściegodzin po jej powołaniu za prawdziwego przedstawiciela anglikanizmuw Ameryce Północnej uznał ją Kościół Nigerii. Następnie depesze gratulacyjnewraz z uznaniem nowej wspólnoty przesłali m.in. zwierzchnicy anglikańskiejprowincji Jerozolimy i Bliskiego Wschodu, Azji Południowo-Wschodniej,a także Sydney i część diecezji brytyjskich (szczególnie tych, którychprzywódcy mają świadomość, że już niebawem także w Kościele Angliihierarchowie odrzucą chrześcijańską moralność i zaczną głosić hedonizm czypochwałę homoseksualizmu).Istotą sporu między ortodoksyjnymi a postępowymi anglikanami niejest jednak homoseksualizm czy kapłaństwo kobiet, ale to, jak definiujemyprawdę o człowieku. Ortodoksyjni moralnie chrześcijanie uznają biblijnąopowieść o człowieku za prawdziwą. Wierzą, że Księga Rodzaju pozostajenajpełniejszym wyrazem tego, kim jest człowiek. A z księgi tej (tak jak5 Cyt. za: Oświadczenie Końcowe nt. Globalnej Anglikańskiej Przyszłości i Deklaracja Jerozolimska (GAFCON – Jerusalem2008), tłum. D. Bruncz, Magazyn Ekumeniczny „Semper Reformanda”, http://www.magazyn.ekumenizm.pl/content/article/20080630022455136.htm