FRANCUSKA

Żużel to dyscyplina, w której mamy sukcesy – wicemistrzostwoświata Tomasza Golloba (Grand Prix 2009) oraz Drużynowy PucharŚwiata na Żużlu w 2009 roku. To wystarczająca rekomendacja dla tejdyscypliny sportu, wciąż niedocenianej przez sportowo-medialnymainstream. To jedyna dyscyplina, w której o trwałą kontuzję,a nawet śmiertelne zejście stosunkowo najłatwiej. Ciągnie się za niąsmutna statystyka, co sprawia, że kibice są tutaj inni, niż np. w piłcekopanej. Wystarczy sekunda nieuwagi, by zawodnik do końca życiajeździł na wózku inwalidzkim. I choć bezpieczeństwo na torachbardzo się poprawiło, m.in. za sprawą pneumatycznych band, towciąż dreszcze człowieka przechodzą, kiedy czwórka żużlowcówna ogromnej prędkości wchodzi w wiraż.Żużel to klimat i swoisty konserwatyzm. To twardośći nieustępliwość. Nuta szaleństwa i brawury. Szybkośći adrenalina. To namiastka dawnych wyścigów rydwanów.W odróżnieniu od innych sportów motorowych, tutajwszystko odbywa się na kameralnej arenie, gdzie odpoczątku do końca można śledzić walkę na torze. Ryksilników na sekundy przed startem, to jest coś, za czymkażdy prawdziwy kibic żużla tęskni w zimowe wieczory.Czeka niecierpliwie do wiosny, kiedy na tor, niczym pierwszewiosenne ptaki, wyjeżdżają jeźdźcy w kaskach i kevlarach,by rykiem silników oznajmić zbliżający się sezon. Jak co rokurozpocznie się on w Bydgoszczy tradycyjnym KryteriumAsów. I jak za dawnych lat, będzie szybko i głośno, bezoglądania się na unijną dyrektywę. Jak na żużel przystało.Brawo władze Ekstraligi Żużlowej.