FRANCUSKA

289języków, np. z hiszpańskiego. Polityka oświatowa władz litewskich zmierzawięc do tego, by maksymalnie ograniczyć możliwość kształcenia się w językupolskim i wychowywania w polskiej kulturze.Kulturotwórczej roli nie są w stanie odegrać także polskie media, które sąpraktycznie nieobecne na Litwie. Większość Polaków żyjących w tym krajuznajduje się w litewskiej lub rosyjskojęzycznej przestrzeni informacyjnej.Mieszkaniec Wilna nie ma praktycznie żadnej możliwości oglądaniaJęzyk polski został skreślony jako przedmiotmaturalny, choć można zdawać maturęz innych języków, np. z hiszpańskiego.programów TVP, może natomiast przebierać w ofercie kilkudziesięciurosyjskich stacji telewizyjnych. Dostęp do polskich mediów jest bardzoograniczony. Polskie „Radio Znad Wilii”, nadające z Wilna, ma zasięg zaledwie60 kilometrów wokół stolicy. Gazety polskie (jak choćby „Kurier Wileński”)borykają się z olbrzymimi trudnościami, gdyż nie otrzymują żadnychsubwencji z litewskiego budżetu.Widać olbrzymią różnicę między tym, jak traktowani są mieszkający naLitwie Rosjanie i Polacy przez władze w Moskwie i Warszawie. Rosja dbao to, aby wszyscy na Litwie – nie tylko Rosjanie, ale też Litwini i Polacy –znajdowali się w polu oddziaływania rosyjskich mediów. Moskiewski punktwidzenia jest stale obecny w litewskiej przestrzeni publicznej. Kontrastujeto silnie z nieobecnością polskich mediów i polskiego głosu w litewskimżyciu społecznym. Podobnie jest zresztą z prezentacją dorobku kulturalnego.Państwo rosyjskie stale dofinansowuje występy w Wilnie, Kownie czyKłajpedzie wielkich gwiazd rosyjskiej kultury, zarówno wysokiej (jakMścisław Rostropowicz), jak i popularnej (jak Ałła Pugaczowa), czyniąc z nichogólnokrajowe wydarzenia. Polacy niczym podobnym nie mogą się pochwalić,kulturowo pozostają dla Litwinów mniej atrakcyjni od Rosjan.Podporą dla Polaków na Wileńszczyźnie w coraz mniejszym stopniu możebyć też Kościół katolicki, ponieważ władze kościelne na czele z kardynałemBaćkisem nie zezwalają na przyjazd na stałe księżom z Polski, którzyJak oddajemy Wilno