FRANCUSKA

antysemityzm. Osiągnięcie praw i obowiązków powoduje zmianę charakterujudaizmu. Od tej pory coraz bardziej będzie stawał się tożsamościąi wspólnotą, a nie narodem i przynależnością. Judaizm będzie się w ciągu XIXwieku stawał kwestią, dla której nowoczesny świat będzie w końcu musiałznaleźć rozwiązanie. I wcale nie będzie tu chodzić o zrozumienie tajemnicyIzraela, ale o zakwestionowanie wiecznotrwałości grupy, zachowującejniezrozumiale anachroniczną ciągłość. Historia narodu żydowskiegosprzeciwiać się będzie wizji ludzkości, która sama dla siebie stanowi źródłomoralności. Dla Żyda kodeks moralny nie wynika z autonomicznego osądu,jest narzucony z zewnątrz przez transcendentną i irracjonalną potęgę.Tożsamość nie stanowi gwarancji zachowania moralności, przeciwnie – jestwyrazem lęku o utratę charakteru nabytego w wyniku długiego przekazu.Duch Oświecenia domaga się powszechnego społeczeństwa ludzkiego,opartego na równości i tym, co się określa jako „przymierze braterskie”, a coma zastąpić Stare Przymierze. Reformatorzy pragnęli „uwolnić” Żydów odich niedoli, często łączonej z pogardą, której doświadczali. Abbé Grégoiretwardo opisywał ich braki: fizyczne ułomności, zepsucie krwi, praktykowanielichwy, nienawiść innych ludów etc. Remedium, które proponował, nie byłpowrót do chwalebnej żydowskiej przeszłości, ale integracja w „powszechnejrodzinie, która ustanowi braterstwo wszystkich ludów”. Żyd „zregenerujesię”, gdy zniknie w abstrakcyjnej całości. Oczywiście, owemu księdzuzawdzięczamy nadanie kwestii Żydów charakteru politycznego. Uznanie prawŻydów nastąpiło więc nie poprzez ocenę ich tradycji, ale w oparciu o zasadęzniesienia wszystkich różnic i uznanie absolutnej równości między religiami(art. 10 Deklaracji Praw Człowieka i Obywatela). Debata w Zgromadzeniu byławielokrotnie odraczana z powodu statusu Żydów z Bordeaux. Dziwna logikaemancypacji zaowocowała wprowadzeniem rozróżnienia między Żydamia Żydami na terytorium francuskim. Już w dotyczącym Żydów dekreciez 1790 roku były wyjątki i zastrzeżenia. 27 września 1791 roku, w ostatnichdniach prac Konstytuanty, ogłoszono dekret emancypujący wszystkichfrancuskich Żydów.Przysięga obywatelska składana przez Żydów nie oszczędziła im jednakupokorzeń, które Terror zastrzegł dla zakonników i finansistów. Nowerozwiązania dyskryminacyjne wprowadził Napoleon Bonaparte, pragnącydla utrzymania pokoju społecznego usatysfakcjonować tych, którychobecność Żydów drażniła. Postawa cesarza była co najmniej dwuznaczna.Choć słynna proklamacja z 1799 roku czyni go prekursorem politycznegosyjonizmu, do końca pozostał nieufny wobec wspólnoty żydowskiej i jej