FRANCUSKA

Metafizykę darwinowską da się sprowadzić do twierdzeń, że życie nie maobiektywnego sensu i celu, światem rządzi przypadek, a słabiej przystosowanimuszą zniknąć.Zasady darwinowskiej metafizyki próbuje się stosować także poza biologiąi etyką. Słyszymy o ewolucji Wszechświata, który powstał „przypadkiem samz siebie”, ewolucji społeczeństw i kultur.W zapadłym kącie jednej z miliardów galaktykpowstało życie. Życie to w skali Kosmosu nieznaczy nic. Powstało zupełnie przypadkiem,a rozwija się dzięki losowej selekcji i powielaniusię replikatorów.Jest to metafizyka podstępna, gdyż lubi się przedstawiać jako„ametafizyczna naukowość”. Wyjaśnianie świata przy założeniu nieistnieniaBoga to postulat nauk naturalistycznych. Łatwo więc „robocze założenie”pomylić z „metafizycznym faktem”. W istocie metafizyka ateistycznasprawdza się dużo gorzej niż teistyczna. Wymaga budowania zawiłychmitologii, uznawania całych obszarów rzeczywistości za „niepoznawalne”,ma problemy ze zdefiniowaniem człowieczeństwa, jest zagrożonadeterminizmem. Dalsze zagłębianie się w ten temat przekroczyłoby jednakramy tego tekstu.Społeczne konsekwencje ateizmuJeśli uznajemy, że człowiek jest przypadkowym bytem otoczonymobojętnym, a nawet wrogim środowiskiem, jeśli uznamy, że duchowość jesttylko funkcją materialnego i nietrwałego mózgu, w żaden istotny sposób niezakorzenioną w świecie, to społeczne konsekwencje tego stanowiska będąbardzo doniosłe.Jeszcze bardziej doniosłe będzie uznanie, że życie to tylko selekcjai przetrwanie najlepiej przystosowanych.Pierwszym skutkiem takiego światopoglądu będzie uznanie za ludzi tylkotych, którzy mają dobrze wykształcone procesy psychiczne. Ludźmi nie będą