FRANCUSKA

Ulubionym filmem mojej młodości był Hair Miloša Formana,zakochana byłam w Treacie Williamsie, piosenkę Let the sunshinemogłam nucić godzinami, a nad moim łóżkiem wisiał plakatprzedstawiający Bergera, Claude’a, Sheilę, George’a, Jeannie, Hudai Woofa – emisariuszy ze świata prawdziwej wolności, przyjaźnii miłości. Nigdy nie zbliżyłam się do ruchu hippisowskiego, ani nie porwałamnie ideologia childern flowers, ale wspomnienie tej wielkiej fascynacji nigdynie wyblakło. Nadal lubię włączyć sobie ten film i posłuchać piosenek GaltaMcDermota.Często zastanawiałam się przy tym, co dziś, po wielu latach, robilibybohaterowie Hair, ci młodzi ludzie spotkani przypadkowo przez Claude’aBukowskiego w Central Parku w tym pamiętnym 1968 roku? Czy nadal bylibyniepokornymi buntownikami? Czy dalej kontestowaliby system?Przez wiele lat nie mogłam znaleźć na to pytanie odpowiedzi, ostatniojednak wydaje mi się, że odpowiedź ta sama przyszła do mnie – i to ze stronynajmniej spodziewanej – to znaczy z innego kultowego musicalu. Kiedyoglądałam film Mamma Mia, miałam wrażenie, że widzę bohaterów swojejmłodości, ale nieco posuniętych w latach. Na zdjęciach z roku 1968 widzimyich jako hippisów – a dziś?... Sam, Harry i Bill to podstarzali kawalerowie,typy macho bez zobowiązań, bzykający na boku panienki, ale zaprzątnięcicałkowicie czymś innym – wyścigiem szczurów i pogonią za kasą. Słowem:zaprzedani systemowi.Wszystkich ich sprowadza na grecką wyspę młodziutka Sophie, którapragnie się dowiedzieć, który z nich jest jej ojcem. Tak się bowiem składa, żezanim dziewczyna się urodziła – jej matka odbyła w krótkim czasie stosunkiseksualne z trzema różnymi facetami i nie wie, z którym zaszła w ciążę.Później samotnie wychowywała dziecko.Chociaż film jest lekką komedią, z której widzowie najbardziej zapamiętująpiosenki szwedzkiej grupy ABBA, mnie najbardziej poruszyła scena kłótnicórki z matką. Botoks zastyga na twarzy Maryl Streep, kiedy słyszy pod swoimadresem wyrzut Sophie, która skarży się, że nie wie, czyim naprawdę jestdzieckiem. Nie wie, kto jest jej ojcem, a więc nie wie, kim jest. Krzyczy namatkę, że ma przecież prawo wiedzieć, kim jest. W sumie można zrozumiećrozpacz dziewczyny – w końcu nie jest obojętne, czy jest się owocem miłości,czy wynikiem rosyjskiej ruletki.Doświadczenie matki nauczyło jednak czegoś córkę. Sophie nie chce zrobićtego samego swojemu przyszłemu dziecku. Nie uprawia wolnej miłości,bierze ślub kościelny. █