FRANCUSKA

Oba mocarstwa mają problemy gospodarcze, ale żadne nie jest w poważnychopałach.Podobnie uważał Seweryn Bialer, sowietolog z uniwersytetu Columbia,uważany za jednego z najbardziej kompetentnych i przenikliwych badaczyZSRS. Co ciekawe, profesor Bialer był w latach 1945-1956 kolejno: milicjantemw Słupsku i Warszawie, aktywistą partyjnym w Wydziale Propagandy KCPZPR, wreszcie profesorem szkoły partyjnej przy KC do czasu, gdy w 1956roku uciekł na Zachód. W 1982 roku pisał:Związek Radziecki ani teraz, ani w następnym dziesięcioleciu nie będziesię zmagał z żadnym rzeczywistym kryzysem systemu, ponieważ dysponujeolbrzymimi, niewykorzystanymi rezerwami politycznej i społecznej stabilności,które wystarczą do przetrzymania największych trudności.Poglądy tego typu głosili nie tylko sowietolodzy, lecz także wybitniekonomiści, np. profesor Paul Samuelson, laureat Nagrody Nobla i wykładowcaMassachuesets Institute of Technology. Był on autorem podręcznika,w którym w kolejnych wydaniach przesuwał datę, kiedy gospodarka StanówZjednoczonych zostanie doścignięta przez Związek Sowiecki. W 1967 miał tobyć rok 1990, w 1985 z kolei – rok 2000. Tenże Samuelson jeszcze w roku 1985utrzymywał z niezachwianą pewnością:Nie ulega wątpliwości, że sowiecki system planowania jest potężnymmotorem wzrostu ekonomicznego. (...) Model sowiecki w sposób oczywistypokazuje, że ekonomia planowa jest zdolna mobilizować zasoby dla osiągnięciaszybkiego wzrostu.Samuelson nie był odosobniony. Inny głośny wykładowca akademicki,profesor z Harvardu, guru lewicowych ekonomistów, John Kenneth Galbraithw 1984 roku pisał:W ostatnich latach system sowiecki ogromnie się rozwinął pod względemmaterialnym, o czym świadczą zarówno dane statystyczne, jak i widok typowejmiejskiej sceny (...) widać to po wyglądzie ludzi na ulicach, po stanie restauracji,teatrów i sklepów. (...) System rosyjski odnosi sukcesy częściowo dlatego, bow przeciwieństwie do zachodnich systemów uprzemysłowionych zatrudnia całąsiłę roboczą.