FRANCUSKA

97kierujemy jego zapał na tez korzyści, które przybliżają jedo tej szkody, jaką my chcemywyrządzić danym czasom.Zabawa polega na tym, żebyoni biegali z gaśnicami w czasiepowodzi i przechodzili na tęstronę łodzi, która już niemalznajduje się pod wodą. Takwięc wprowadzamy modę naganienie entuzjazmu, jak zdarzasię to wówczas, kiedy u ludziprzeważa letniość i przywiązaniedo spraw tego świata.Obecnie, kiedy napełniamy ichbajronicznym temperamentemi odurzamy «emocjami»,moda przeciwstawia się jużelementarnej rozumności.A kiedy już wszyscy ludziegotowi są stać się alboniewolnikami, albo tyranami,główny postrach czynimyz liberalizmu”.I tak dzisiaj „postrachem” okazuje się religijna powaga i wiernośćwłasnej duchowej tradycji. Przeciwstawiający się im leniwy relatywizmstaje się normą. W czasach, w których człowiek starannie próbuje niezaglądać za granicę ziemskiego życia, wszelka poważna próba, by mówićo „czasach i chwilach” i o koniecznej tragedii świata, okazuje się, oczywiście,fanatyzmem.Czy można mieć nadzieję, że przyszłe społeczeństwo nie podejmiestanowczych kroków w celu walki z „rasowym, religijnym i narodowymwykluczeniem”? Jeżeli „faszyzmem” nazywane jest głoszenie „narodoweji religijnej wyższości”, to gdzie istnieje gwarancja, że kapłan w TygodniuTriumfu Prawosławia, głoszący na ile prawosławne czytanie ikony jestteologicznie głębsze i bardziej ludzkie niż protestancki ikonoklazm, nie będzieO naszej klęsce