FRANCUSKA

„Nowy władca ziemi był przede wszystkim litościwym filantropem – i nietylko filantropem, lecz także filozofem. Sam będąc wegetarianinem, zakazałwiwisekcji, wprowadził surowy nadzór nad rzeźniami i popierał na wszelkiesposoby towarzystwa opieki nad zwierzętami” 6 – opisuje władcę czasów21Zdaniem Włodzimierza Sołowjowa, politykAntychryst będzie człowiekiem niezwykłejmądrości, cnotliwości i moralności, a takżewiary. Stopniowo jednak zacznie widziećw sobie kogoś większego niż Chrystus.ostatecznych Sołowjow, zapewniając, że przynosi on ziemi realny pokój.Jest to pokój pozbawiony odniesienia do Boga, skupiony za to na osobie„Imperatora”, który odbierać ma kult niemal Boski (mają przysługiwać muprawa już nie tylko Cezara, ale także Boga, stanowiącego, co jest dobre, a cozłe, i rządzącego sumieniami swoich poddanych).Ciekawą wizję, będącą niewątpliwie kontynuacją rozważań Sołowjowa natemat nowoczesnego Antychrysta, przedstawia w Ojcu Eliaszu współczesnykanadyjski pisarz katolicki Michael O’Brien. „Pojawił się człowiek, który rośniew siłę na skalę globalną. (...) Cały świat postrzega go jako świętego. Prasaokrzyknęła go człowiekiem z wielką przyszłością. Jest na pierwszych stronachgazet, w artykułach, telewizji i na ustach redaktorów, a jego książki sprzedająsię w milionach egzemplarzy. On ożywił uśpiony Parlament Europejski. Jestkokietowany przez ONZ jako ten, który może przeprowadzić świat z erypaństw narodowościowych w erę światowej federacji państw” 7 – opisujenowego światowego przywódcę (w istocie Antychrysta) O’Brien, a niecowcześniej wskazuje, iż celem owego polityka będzie zniszczenie Kościoła,postrzeganego jako główny wróg „zbawczych” aspiracji światowych liderów.Czytając takie opisy nowoczesnych Antychrystów (z pełną świadomością,że zarówno Sołowjow, jak i O’Brien swoje inspiracje czerpią z głębokiej6 W. Sołowjow, Krótka opowieść o Antychryście, w: tegoż, Wybór pism, t. II, tłum. J. Zychowicz, Poznań 1988,s. 133.7 M. O’Brien, Ojciec Eliasz. Czas Apokalipsy, tłum. T. Jegierski, Kraków 2009, s. 69-70.Demoniczność polityki naszych czasów