FRANCUSKA

eligiami. Jakie są Pańskie doświadczenia z dialoguislamsko-katolickiego?– Najlepiej dialog prowadziło się i prowadzi z Kościołem katolickim.Protestanci, podobnie jak my, są zbyt rozproszeni. Poza tym, wbrew pozorom,zarówno protestanci, jak i prawosławni są zbyt usztywnieni. Katolicy sąznacznie bardziej liberalnie nastawieni do ekumenizmu. Kościół katolickima historyczne doświadczenia współżycia z muzułmanami, czego innichrześcijanie nie mają. Kościół katolicki po prostu umie rozmawiać z nami.No tak, ale wśród katolickich teologów również nie mazgody co do dialogu z islamem. Vittorio Messori napisał:„Współcześni chrześcijanie, którzy znajdują upodobaniew myśleniu nie tylko o konieczności dialogu, lecz takżeo owocnej, pokojowej współpracy z islamem, zapominająmiędzy innymi o tym, że dzieli on świat na dwie części:«obszar muzułmański» i «obszar wojny». Do tegoostatniego obszaru zaliczane jest każde miejsce, gdzieorędzie Mahometa nie zostało jeszcze przyjęte i gdziezatem jest świętym obowiązkiem zanieść je ogniemi mieczem”. Czy Pan jako muzułmanin jest w staniezrozumieć takie stanowisko?– Messori przesadza z twierdzeniem, że niesiemy naszą wiarę ogniemi mieczem. Kościół katolicki chyba też przyjmuje podział na Państwo Bożei państwo szatana. Święty Augustyn o tym pisał. To, rzecz jasna, możeprzebiegać według kryteriów życia przyszłego, ale może również dotyczyćkryterium życia doczesnego. To, że wzajemnie postrzegaliśmy się w historiijako obszar zła i piekła, wcale nie znaczy, że nie możemy teraz ze sobąrozmawiać. Eschatologia islamu nie zakłada, że przy końcu świata wszyscymają być muzułmanami. Istnieje wiele wersetów z Koranu mówiących– z teologicznego punktu widzenia – że gdyby Bóg chciał, uczyniłby dlawszystkich ludzi jedną religię, ale uczynił wiele, by człowieka wypróbować.Pewne działania Kościoła katolickiego w ciągu historii również możnainterpretować jako działania wojenne. Myślę, że trzeba podejmować dialogbez rozdrapywania ran.