FRANCUSKA

człowieka naturalnej i kategorycznej, a nawet wręcz substancjalnej – byłobysprzeczne z teorią ewolucji, która przedstawia rzeczywistość przyrodnicząw kontekście procesualnym, gdzie swoiste własności każdego wyższegopoziomu nie dają się przewidzieć na podstawie wiedzy o elementach poziomuniższego, ani nie dają się do nich zredukować. W takiej perspektywie bardziejnaturalnym dla człowieka (w świetle interpretacji ewolucyjnych) wydajesię osiąganie niezależności od biologicznych, behawioralnych podstaw,niezbędnych jednak do zaistnienia nowych jakości i praw moralnych, którewyłamują się z socjobiologicznego porządku.W tej sytuacji transcendowanie metafizyczne można by uznać za naturalnązdolność człowieka, tak samo jak za naturalne uważa się pojawianiew żywych organizmach nowych materialnych i niematerialnych jakości,nieodnajdywanych w ich poszczególnych elementach składowych, orazstopniowalne uniezależnienie się organizmów od środowiska abiotycznego,przejawiające się np. w zdolności do utrzymania wewnętrznej homeostazyi możliwości modyfikacji środowiska. Wątpliwe, aby ów wspomniany przezemnie naukowiec nazwał patologią pojawienie się na ziemi pierwszychorganizmów żywych, a później ich nowych cech jakościowych.Tezy sprowadzające seksualność do naturalistycznych wyjaśnieńwymagałyby więc zrezygnowania z teorii ewolucji. Chyba że nieuczciwiei niezbyt wnikliwie dokona się interpretacji odkryć biologii, ale takieinterpretacje przestają być naukowymi (choć do nich pretendują), a stają sięwyznaniem wiary.Wiara i rozum źródłem wiedzy o naturzeseksualności człowiekaBiosfera nie daje wzorców ani przeciw rozwiązłości seksualnej, ani za nią,choćby dlatego, że jest pełna nieskończonej liczby przykładów, tak różnych,że ciężko byłoby je zhierarchizować w celu określenia ogólnego i powszechnieobowiązującego nas przyrodniczego prawa dotyczącego ekoseksu, szczególniekiedy uświadomimy sobie możliwości naszego umysłu, inność naszegośrodowiska (które sami wytwarzamy) i naszej natury od jakiegokolwiekzwierzęcia. Skoro natura nie jest wystarczającym uzasadnieniem anirozwiązłości, ani wierności seksualnej, to nie jest i nie może być normądziałania w dziedzinach seksualności, o których mowa. Nie pozostaje nam nicinnego, poza zwróceniem się ku czemuś lub komuś poza lub ponad przyrodą.Niektórzy ekologiści ukierunkowani biocentrycznie mogą w tym miejscustwierdzić, że skoro przyroda (według ich światopoglądu – będąca ostateczną