Digitale versie - Afbeeldinge ende Levens beschryvinge van de ...

verfraaien, maar géén onjuistheden
vermelden.
Een heel ander probleem bij kronieken is dat
er geen recensie bestond, hooguit werd er
geannoteerd. Latere schrijvers namen dus
teksten over die in vroeger tijden niet
daadwerkelijk getoetst waren aan de
feitelijke gegevens/gebeurtenissen.
OORKONDEN
Veel geschiedkundigen gaan er nog steeds
vanuit dat iets alleen maar als vaststaand
beschouwd kan worden als daar tenminste
een dokument tegenover staat. Dat is zeker
voor de vroege middeleeuwen en dáárvoor
een onhoudbare stelling. Ten eerste werd er
weinig opgeschreven, ten tweede is er door
allerlei omstandigheden weinig bewaard
gebleven. De meeste archeologische vondsten
kunnen helaas niet met oorkonden worden
onderbouwd.
Die zijn er domweg nooit geweest of zijn
verloren gegaan. Ook als ze er nog wel zijn,
dient men alert te blijven.
Een archeologisch opgegraven vorstengraf
geeft duidelijk aan dat er op deze plaats een
belangrijk persoon is begraven. Of die
persoon ook op deze plaats heeft geleefd en
wat zijn functie was kan hooguit uit grafgiften
etc. blijken.
Dat er uit die tijd geen oorkonden
(overgeleverd) zijn, wil dus niet zeggen dat
de betreffende persoon daar in die tijd niet
geleefd heeft.
Hetzelfde geldt natuurlijk voor gebouwen
etc.
PORTRETTEN IN KRONIEKEN
Om de status van de beschreven persoon in
een kroniek aan te geven was het gebruikelijk
om zijn familiewapen weer te geven en liefst
ook nog dat van zijn echtgenote.
Later zien we dat kronieken worden
opgesierd met portretten. Dat waren geen
echte portretten maar een soort iconen,
waarmee ik wil aangeven dat de voorstelling
er in eerste instantie minder toe deed. Wel
van belang waren de getoonde attributen.
Iedereen in die tijd kon deze interpreteren.
Een hond of een roos werd niet zo maar
afgebeeld. De middeleeuwse beschouwer wist
direkt wat daar mee bedoeld werd.
Tegenwoordig zien we hetzelfde bij
stripverhalen. Maar ook zonder dat wij ons
dat realiseren herkennen wij tegenwoordig
veel dingen aan tekens en symbolen.
In de volgende hoofdstukken ga ik hier
verder gedetailleerd op in.
“QUE GERNUTUR IN TEMPORE NE
LAPSU TEMPORALIS DILIABANTUR,
CONVENIT UT SCRIPTURARUM
MEMORIE AC YDONEORUM VIRORUM
TESTIMONIO COMMENTUR”
Het past om de dingen die in de loop der tijd
voorvallen aan het geheugen van geschriften
en aan de getuigenis van betrouwbare
mannen toe te vertrouwen opdat ze niet met
het verstrijken van de tijden verdwijnen. *1
In principe het uitgangspunt van dit boek.
Tegen het overnemen van teksten (mits met
bronvermelding) heeft de schrijver geen
bezwaar.
Het overnemen van illustraties is niet
toegestaan. *2
De schrijver van dit boek heeft vrijwel alle
gegevens ontleend aan eerdere publicaties
(waar mogelijk zijn deze vermeld).
Door logisch over bepaalde zaken na te
denken, ben ik op verschillende punten tot
andere dan de gebruikelijke conclusies en
interpretaties gekomen. Deze heb ik dan ook
duidelijk aangegeven.
Om de verschillende Heren en Graven van
Egmont zo goed mogelijk te kunnen
beschrijven, heb ik de op hen betrekking
hebbende bronnen chronologisch genoteerd.
Daarnaast heb ik belangrijke algemene
gegevens toegevoegd om zo volledig
mogelijk te zijn.
Ik wens u veel leesplezier toe.
Hfdst. 03 - Bl. 06
11
*1: Deze tekst heb ik
ontleend aan het
Stadskeur van
Beverwijk.
Verleend door Graaf
Jan I v. Holland
op 11 November
1298.
*2: Illustraties
mogen alleen na
overleg met de
rechthebbende(n)
worden gekopieerd.