Digitale versie - Afbeeldinge ende Levens beschryvinge van de ...

groot, dat die grootste man in hollandt onder zijn
armen mochte deurgaen, hij hadde schoenen zoo groot,
dat vijff gemene mannen haer voeten daer gelijck inne
stecken mochte. Die vroukens ende kinderen waren
zeer verveert van hem, want zij hem nijet dorsten
aensien dan van achteren, dese heer Willem heeft dese
Claes van Kieten opgenoemen, ende int jaer ons heeren
xij c ende xcvi tich als heer Willem van Egmondt met
heer Henrick Burchgraeff van Leiden, heer Dirck van
Bredenroode ende die Abt van Egmondt in Engelant
trock, hem mede genoemen, daer hem die engelshen
zeer van verwonderden. Ende deze vier heeren zijn
vander Coninck Eduwaert van Engelandt zeer
vriendelick ontfangen, ende zij hebben Joncker Jan
Graef Floriszoon van Hollandt vuijt Engelandt gebracht
in Zeelandt als hij de dochter van Coninck Eduwaert
getrout hadde, ende hij is gehult hier nae Grave van
Hollant, Zeelant ende heer van Vrieslandt, ende hij
sterff corts daer nae tot Haerlem zonder kinderen, ende
dat Graefschap van Hollant sterff aen de Grave van
Henegouwen. Heer Willem van Egmondt zeer oudt
wesende, dede zijn soon heer Gerrit hulden voor een
heer van Egmont, ende is gestorven int jaer
derthienhondert ende vier als hij Lxiiij tich jaer geregiert
hadde den xxix en dach van maerte, ende worde inde
Abdije T’egmondt begraven. Ende vrou Ada die in
Italien Blancka Maria hiete starff int jaer M.CC xcvj
voor haer man. Ende zij besprack het Convent van
Egmont (daer zij begraven leijt) een pondt vls. siaers
eewighe renten.
Naast Willem I (S. 41) worden als kinderen
van Wouter I (S. 38) ook genoemd:
S. 38-6. Sybrant
Genoemd in J. Kok, Vaderlands woordenboek.
Andere vermeldingen werden door mij niet
aangetroffen.
S. 38-5. Halewine (Hedwig)
In het Brusselse handschrift 18307 wordt zij
genoemd als dochter van Wouter I (S. 38). Zij
huwde Willem v. Teylingen, zoon van Hugo v.
Teylingen en van de dochter van Daniel
Meerwede (v.d. Merwede). Hij † 1244.
Dit moet Willem v. Teylingen geweest zijn die
voor het eerst in 1198 genoemd wordt,
† 05-03- 1244. Hij was de oudere broer van
Dirk I v. Teylingen/ v. Brederode.
S. 38-3. (Arnhold)
Hij wordt door Bockenberg genoemd als vader
van Abt Hendrik I (S. 38-3a). [Hof]
Andere vermeldingen werden door mij niet
aangetroffen.
S. 38-3a. Abt Hendrik I
Hij was de zoon van Aarnout (S. 38-3) en hij
was Abt van Egmond van 1226 - † 1229/30.
• Abtenkroniek:
Heer Hendrik wert den 13. Abt van Egmont, hy was
also grooten vriendt met Heer Willem van Egmont
(S. 41), als Heer Lubbert (v. Rijswijk) zijnen Voorsaet
vyant, sterf Ao. 1230, als hy 4. Jaren geregeert hadde.
• Pater Hof omschrijft hem op blz. 56/57
alsvolgt:
Na de dood van Lubbert is de abdij, gedurende een
veertiental jaren, wel erg ongelukkig geweest met haar
abten. In deze periode heeft zij er niet minder dan vier
gehad, die dus geen van allen gelegenheid gehad
hebben zich goed in te werken.
De opvolger van abt Lubbert, was van de familie van
de heren van Egmond, althans volgens de mening van
Bockenberg, die verklaart na veel studie tot die
conclusie te zijn gekomen. Hij meent dat Hendrik een
kleinzoon was van Wouter I langs een verder niet
vermelde zoon Arnold (S. 38-3 Niet vermeld bij Dek).
Natuurlijk duurde het niet lang of Willem van Egmond
(S. 41) -graaf Willem I van Holland was reeds in 1222
overleden- drong opnieuw op de belening met de
advocatie aan. De mogelijke verwantschap met de
nieuwe abt heeft waarschijnlijk veel bijgedragen tot een
vredelievender oplossing. Ook deze vrede heeft de
heren advocaten meer voordeel bezorgd dan de abdij.
Zij slaagden erin hun macht en bezittingen uit te breiden.
Reeds in het eerste jaar van het abbatiaat van Hendrik
(december 1226) verkreeg de advocaat opnieuw zijn
ambt in erfelijk leen (Reg. 27). In november van het
volgende jaar volgde een nieuwe oorkonde, waarin de
abt ter vermijding van twisten de erfopvolging nog
eens nauwkeurig regelde (Reg. 28). Het feit dat dit
laatste stuk niet de uitdrukking bevat, waaruit de
toestemmining van het convent kan worden
opgemaakt, heeft sommige schrijvers ertoe gebracht te
menen dat het convent inderdaad geweigerd heeft haar
goedkeuring aan deze akten te hechten. Dom van
Heteren heeft uitvoerig uiteengezet, dat dit helemaal
niet voor de hand ligt, hij beschouwt deze laatste
oorkonde eenvoudig als een verduidelijking en nadere
omschrijving van de eerste, waarin men misschien
enige onduidelijkheden ontdekt had. Ook in de
bevestiging die paus Clemens, geruime tijd later, op 18
januari 1310 van deze akte gaf, werd de toestemming
van het convent verondersteld (Reg. 151).
Dat abt en advocaat tot het laatste toe in goede
verstandhouding geleefd hebben, kunnen we uit nog
een derde overeenkomst afleiden. De advocaat kreeg
het z.g. Altrudeland, een erfenis van een zekere
Altrudis, in erfelijke huurwaar, waarvoor hij of zijn
erfgenamen jaarlijks 3 ponden en 15 denariën zou
betalen (Reg. 29). Hoewel volgens de akte zelf, deze
gedaan is in overleg met het convent, is dit overleg niet
uitgelopen op een toestemming. Uit de kapittelakte van
25 november 1228 blijkt, dat het convent haar
toestemming geweigerd had, maar nu, gezien de
vriendschappellijke houding van de advocaat ten
opzichte van de abdij, toch de overeenkomst wil
ratificeren (Reg. 30).
In de laatste dagen van 1229 of begin 1230 moet abt
Hendrik overleden zijn.
De volgende oorkonden van Abt Hendrik I
zijn bewaardgebleven:
• Reg. 27: **-12-1226. [ARA Egm. inv. 3 fol.
25/26, afschrift in inv. 100, gedrukt OHZ I- 300]
Verklaart samen met Isbrandus, prior dat Wilhelmus
(S. 41), advocaat van de kerk van Hecmunda, de
advocatie, door hem onder goede titel in leen
gehouden, en alle leengoederen, welke hij van de kerk
heeft, op zodanige voorwaarde verleend te hebben, dat
Hfdst. 75 - Bl. 06
615