Digitale versie - Afbeeldinge ende Levens beschryvinge van de ...

Conclusie
Bezien we voorgaande stamboom, dan valt op
dat er twee Radbodussen zijn die een
Adgillus als vader hadden. Alle reden dus om
die twee met elkaar te verwarren.
Woutersz. noemt Rabodus, die tijdens het
leven van zijn vader Koning Agillus (v/a 725-
† **) door deze geïnstalleerd werd als eerste
Heer van Haeck-munda.
Heer van Haeck-munda moeten we niet
interpreteren als Heer van het dorp met deze
naam.
Verder lezen we dat Rabodus een leerling was
van St. Aelbert *1 en vóór zijn twintigjarige
leeftijd een boek schreef, dat St. Aelbert,
nadat hij dit had gelezen, ter lezing doorgaf
aan Dagobertus, Coning van Engilant. *2
Koning Dagobertus van Engilant was zo zeer
onder de indruk van dit boek, dat hij God
dankte “dat hy hem alsulcken dochters soen
gegeven hadde”. De Engelse Koning was dus
vereerd met het feit dat hij zijn dochter aan
de Friese Koning Adgillus had uitgehuwelijkt
wat de goede betrekkingen tussen beide
vorstenhuizen zeker ten goede kwam.
Huwelijken tussen vooraanstaanden werden
in die tijd voornamelijk gesloten uit zakelijke
motieven. De huwelijken van de Friese
Koning en zijn kinderen zullen hierop geen
uitzondering geweest zijn.
Dat de Engelse Koning een bezoek brengt
aan Egmond hoeft niet te verbazen. Wel dat
hij drie maanden in Egmond verbleef. Een
Koning diende in die tijd een goede reden en
betrouwbare dienaren te hebben om zo lang
van huis te kunnen zijn.
Radbodus (II/I) huwt volgens Woutersz. met
Amorron, een dochter van de Koning van
Hongarije. Hoe hij in aanraking kwam met
een vrouw uit een ver land is onduidelijk.
Naar mijn mening zal de Friese koningszoon
niet uit zichzelf naar Hongarije zijn gegaan.
Er zijn dan twee mogelijkheden.
Radbodus (II/I) en Amorron verkeerden aan
het Hof van de Frankische Koning / Keizer.
Het was in die tijd gebruikelijk dat jonge
edelen enige tijd voor hun opvoeding aan dit
Hof verbleven.
Radbodus (II/I) kan haar ook ontmoet hebben
tijdens een Frankische veldtocht.
Veel Friese Edelen namen deel aan zowel
Romeinse als Frankische oorlogsexpedities.
Radbodus II / I
Volgens Woutersz. stierf Rabodus in 792 en
werd op het Radboutskerckhof te Rynegum
begraven. Agillus en zijn vouw werden te
Utrecht begraven. Helaas zonder vermelding
van een jaartal.
v/d Schelling noemt bij de Heraut Radbout
een zoon van Adgillus (VIe), een kleinzoon
van Radbout de Ve, Koning van Vriesland. Dit
komt dus overeen met Woutersz.. Gondebold en
Radbout waren zijn zonen. Zijn erfdeel was
Nedervriesland waarin Egmond was gelegen.
Beide zonen, deel uitmakend van het gevolg van
Karel de Grote sneuvelden in de strijd tegen de
Saracenen.
Bij Radbout (II/I) noemt v.d. Schelling Radbout
zoon van Adgillus Ve, Koning van Vriesland,
kleinzoon van Radbout de Ve, eerste Heer van
‘t Landschap, Land en Heerlijkheid van
Egmond.
Gondobaldus, de oudere broer van Radbodus
II/I, volgde in ** zijn vader op als Koning
van het Friese Rijk.
Radbodus II/I werd dus aangesteld als
gezaghebber over een belangrijk deelgebied
“Neder (= West) Frisiae” en kreeg in dit
gebied een eigen goed toegewezen; het
Graafschap Kennum (alhoewel niet als
zodanig aangegeven) met als hoofdplaats
Haeck-munda (Egmond).
Verder geeft v/d Schelling aan dat
Radbout II/I een leerling was van
St. Adalbert († 740), op wiens aandrang hij
afstand deed van het Koninkrijk Vriesland
“dat de Frankische Koning Pippijn, Hertog
van Brabant (751- † 768), nadat hij ‘t zelve
overwonnen had hem aanbood”.
Radbodus II/I sterft in 792 te Egmond en
wordt te Rijnegom op het Radboutskerckhof
begraven na een regering van 25 jaar (dus v/a
767).
Het Brusselse handschrift 1857 noemt
Agillus, zoon van Radbout die in 724 zijn
kinderloze broer Poppo opvolgt in Boven
Friesland. Hij woonde in Neder Friesland in
Ramegon (Rinnegom) waar hij in 736 stierf.
Hij werd te Utrecht begraven.
Het Brusselse handschrift 18307 noemt
Adgillus II rex Frisie septimus.
“Successit patri suo anno Domini 723. Quum
primus hic regum Frisie Christi fidem
Hfdst. 26 - Bl. 15
198
*1: Adalbert de
monnik was een
Engelse koningszoon.
Hij stierf in ± 741
(dat is 13 jaar vóór
de moord op Bonifatius).
Hij werd
te Egmond in een
Frankisch Castellum
begraven.
In de 10e eeuw
werd zijn stoffelijk
overschot getransleerd
naar de Abdij
van Egmond (toen
nog een klein eenvoudig
klooster).
Eveneens in de 10e
eeuw wordt de
Vitae van Adalbert
voor het eerst
geschreven in
opdracht van
Bisschop Egbert
van Trier, een broer
van Graaf Arnulf.
*2: Dagobertus is
mogelijk identiek
aan de vader of
grootvader van
Egbert 802- † 839,
Koning van West
Saxen (Wessex),
die vóór 802 lange
tijd aan het Hof
van Karel de Grote
verbleef.