Digitale versie - Afbeeldinge ende Levens beschryvinge van de ...

Noot *3 van Bl. 04
Hij droeg dus vrijwillig zijn Heerlijke Rechten
en goederen op aan de Abdij onder voorwaarde
dat hij en zijn nakomelingen dit in erfelijk
leen van de Abdij zouden houden.
Er veranderde dus niet veel, alleen bij
uitsterven in mannelijke lijn zouden deze
rechten en goederen vervallen aan de Abdij.
Hovaeus schrijft:
“Desen Heer Barwout verkreeg van Graaf
Floris van Holland dat hij sijn leen soude mogen
versoeken met sijnen Naekomelingen aen
den Abt van Egmond”.
Keizer Karel de Kale besliste bij de vrede van
864 “in den eersten sal die Heer van Egmont
(Wolbrant I) behouden ende besitten Egmont
mit die thien naeste dorpen omleggende.”
(Zie Hfdst. 28 Bl. 05).
Het is dus mogelijk dat Wolbrant I zijn
oorspronkelijk vrij eigen “Egmond met de 10
omliggende dorpen” in 864 in grafelijk leen
kreeg en dat Graaf Floris II (1091/1121)
toestemming gaf tot het overdragen van dit
leen aan de Abdij.
Een andere mogelijkheid is dat voor het
opdragen van een vrij eigen goed aan de Abdij,
die tot 1140 een eigenklooster van de Hollandse
Graven was, toestemming van de Graaf nodig
was.
De laatstgenoemde mogelijkheid is naar mijn
mening de meest waarschijnlijke.
Barwout Dodensoen
Hfdst. 34 - Bl. 14
255