Digitale versie - Afbeeldinge ende Levens beschryvinge van de ...

Zo verkondigden zij niet alleen de nieuwe leer,
maar probeerden zij ook de oorspronkelijke (in
hun ogen heidense) gebruiken te elimineren.
Het omhakken van heilige bomen en het
omverhalen van altaren is regelrechte graf- en
tempelschennis. Ook deinsden zij er niet voor
terug om kostbaarheden die zij in tempels etc.
aantroffen te roven.
Om deze reden waren de missionarissen niet
welkom bij de Friezen en werden zij verjaagd.
Veel missionarissen beklaagden zich dan ook
over het slechte onthaal dat zij van de Friezen
kregen.
Op verschillende gronden mogen we
concluderen dat het Friese Rijk zich uitstrekte
langs de Noorzeekust van het Zwin bij Brugge
tot aan de Wezer bij Bremen.
Mogelijk iets later behoorde het eilandengebied
voor de kust van Sleeswijk ook tot het
Friese Rijk.
Op onderstaand kaartje zien we dat de
Romeinen het zuidelijke deel hadden
ingenomen.
Ook is goed te zien waarom de Romeinen de
Oude Rijn als noordgrens hanteerden.
Ten noorden van de Oude Rijn (Rijnland en
Nifterlake) lag een gebied van meren en
moerassen. Ter hoogte van Utrecht was het nog
wel mogelijk om naar het noorden door te
stoten, maar dan ontstond een erg moeilijk
verdedigbare grens.
Gelderland, Overijsel en het zuiden van Drente
behoorden aan de Salische Franken.
Vanaf Lemmer, langs de hele zuidgrens van het
Friese Rijk liep een brede moerasgordel.
Opmerkelijk is dat het Friese Rijk overeenkomt
met wat we geologisch de
Westlandformatie noemen.
Vrijwel het hele Friese Rijk bestaat dan ook uit
laaggelegen gronden. De bewoners zullen eerst
de hooggelegen plekken hebben opgezocht en
toen die er niet meer voldoende waren, begon
men met de aanleg van terpen en woerden.
Voor hun levensonderhoud waren zij
aangewezen op visvangst, het verzamelen van
veldvruchten en de jacht op kleinwild.
Het houden van vee en akkerbouw was slechts
op enkele plaatsen mogelijk.
Daarom kunnen we bij leveranties van
honderden ossenhuiden aan de Romeinen
vraagtekens plaatsen.
Organisatie en leiders.
Het Friese Rijk zal gezien zijn uitgestrektheid
door verschillende stammen zijn bewoond. Wat
hen bond was de strijd tegen het water en het
buiten de grenzen houden van andere volken.
Elke stam had een stamhoofd. In vroeger tijden
zal dat de familieoudste zijn geweest. Later,
vooral wanneer de familieoudste op leeftijd was
gekomen, werd de stam geleid door een
gekozen sterke man.
Een vergelijking met de organisatie van veel
indianenstammen is hier goed mogelijk.
Ook kunnen we, om de sfeer een beetje te
proeven, er gerust Asterix op naslaan. Obelix
moeten we dan maar vergeten want vrijwel
nergens in het Friese Rijk zijn bewerkbare
stenen van enige omvang te vinden.
Krijgszuchtig waren de Friezen voor zover we
dat kunnen nagaan niet. Hooguit vonden er wat
grensconflicten met de naburige Saksen plaats.
Hoogstwaarschijnlijk waren de Friezen, de
Saksen en de Bruonen (Brunswijkers) verwant
aan elkaar.
Onderlinge conflicten tussen Friese stammen
brachten hen ertoe stamverbanden aan te gaan.
Aan het hoofd stond een gekozen Leider (later
Graaf genoemd). De Graven verkozen uit hun
midden een algeheel leider.
Onduidelijk is sinds wanneer er sprake was van
een Fries Leider zoals een Prins, Hertog of
Koning. *2 Sommige kronieken geven aan dat
Friso, 313 v. Chr., de eerste Friese Prins was.
De Friezen zouden naar hem vernoemd zijn.
De laatste Friese Prins zou Dibbaldus Segon
geweest zijn.
Hij regeerde tot 85 n. Chr. en werd opgevolgd
door zijn veldheer Tabbo † ~129. Deze wordt
opgevolgd door zijn zoon Ascon die als eerste
Hertog genoemd wordt.
De nakomelingen van Tabbo blijven aan de
macht tot Odolf Haron † 392. Dan volgt
Richoldus Uffo op die met een zuster van
Odolf
Haron getrouwd was.
Hij geldt als de eerste Friese Koning.
Het voert te ver om uitvoerig in te gaan op de
Friese Prinsen en Hertogen.
Hfdst. 10 - Bl. 02
60
Westland formatie
*2: De gehanteerde
titels zijn van later
datum.
Volgens Blok blz. 56
noemden de Saksen
hun leiders Satrapen.