Digitale versie - Afbeeldinge ende Levens beschryvinge van de ...

de Abt in leen te ontvangen, dat hij, krachtens
de afstand door de Abt aan Graaf Albrecht
gedaan, des graven leenman wenst te zijn. De
Graaf antwoordt hierop dat genoemde afstand
buiten medeweten van de Paus is gedaan en
dus nietig is. [Arch. Nat. Parijs T.]
In september 1410 vindt weer een zoen plaats.
Zie de uitspraak op 3 oktober 1411 te
Schoonhoven.
Dit zoen wordt pas in 1413 bezegeld.
[Tabula en Arch. Nat. Parijs T.]
Voor een resumé van dit zoen zie Hof blz. 96.
Héél in het kort komt het erop neer dat Johan
van Egmont het onversterfelijk leen behoudt
van de hoeve waarop zijn kasteel staat
evenals de Hoge en Lagere Rechtsmacht van
de Heerlijkheid Egmond.
De Abdij behoudt het recht op alle bebouwde
en onbebouwde landen in de Heerlijkheid
Egmond.
Johan weigert zich bij deze uitspraak neer te
leggen.
Hij weigert ook op 2 februari 1413 om voor
een rechtbank zijn bezwaren te verdedigen.
Hierdoor bleef het zoen van Schoonhoven
van kracht, hetgeen op 2 april 1415 opnieuw
werd bevestigd.
Johan weigert ook de Hertog te volgen in een
oorlog tegen Gelre, wat hem een veroordeling
wegens hoogverraad oplevert.
Hij verbeurde zijn bezit en werd verbannen.
In 1417 doet zich door de dood van Hertog
Willem een andere situatie voor.
Johan wordt nu vertrouwensman van Hertog
Jan v. Beieren en maakt weer aanspraak op
Egmond.
De situatie in Egmond wordt dermate
grimmig dat de Abt naar Utrecht vlucht.
Johan gaat zich nu bemoeien met de
hervorming van de Abdij (Concilie van
Konstanz).
Ook hier verwijs ik weer naar Hof voor een
uitvoerig verslag.
Jan oveleed in 1452.
Willem IV
De problemen waren tijdens Johan II nog niet
opgelost en vinden hun nasleep ten tijde van
Willem IV.
Deze maakt schriftelijk de zaak nogmaals in
Rome aanhangig. Het gevolg is een
hernieuwde visitatie. Die vindt plaats op 15
mei 1453 door de Abt van St. Jacob te Luik.
De Hertog in Brussel was hierover verbolgen.
[ARA Egm. inv. 69 (reg. 1090)]
De Paus wordt verzocht de uitgevaardigde bul
te herroepen. De Paus reageert met het besluit
dat alleen hij en zijn opvolgers in de toekomst
prelaten mogen uitkiezen om de Abdij te
visiteren. [ARA Ebm. inv. 3 fol. 118 (reg.
1093)]
De ruzie spitst zich nu toe op het Kapittel op
de Hoef en de incorporatie van de Buurkerk.
Intussen diende zich de Hervorming volgens
de Unie van Bursfeld aan.
Willem IV was namens Karel de Stoute vanaf
1473 ook Stadhouder van Gelre.
Willem overleed in 1483.
Johan III
Hij werd in 1486 door Keizer Maximiliaan
verheven tot Graaf van Egmont.
Daarmee waren de aanspraken van de Abdij
op de Heerlijke Rechten voorgoed voorbij.
Op verzoek van Johan van Egmont gaf Paus
Innocentius VIII op 7 oktober 1490 de
opdracht om de Abdij te laten visiteren door
de Abt van Trier-Keulen. De kaarten van
Graaf Johan, die zich nog steeds op zijn
rechten als Advocaat beriep, lagen niet
gunstig. [zie ook hier uitvoerig Hof, blz.127]
Johan overleed in 1516.
Johan IV
Van hem is in akten niets terug te vinden met
betrekking tot de Abdij.
Johan overleed in 1528.
Karel I
Ook hij heeft zich nooit met de Abdij beziggehouden.
Karel overleed kinderloos in 1541. Zijn broer
volgt hem op.
Lamoraal I
Hij was mogelijk in formele zin nog steeds
Advocaat. Nergens wordt aangegeven dat hij
zich ook als zodanig manifesteerde.
In 1568 werd hij onthoofd.
De Abdij werd op 7 juni 1573 in opdracht van
Dirk v. Sonoy, Luitenant-generaal van
Willem v. Oranje door de Geuzentroepen
totaal verwoest nadat deze door hem en zijn
troepen grondig was leeggeroofd. De sloop
van de Abdij begon al op 1 april 1573.
Hetzelfde lot onderging het Slot van de Heren
van Egmont.
Het is op zijn zachtst gesproken merkwaardig
dat Willem v. Oranje hiervan niet op de
hoogte was aangezien hij zeer gebaat was bij
de uitschakeling van de machtige Abdij en de
Graven van Egmont.
Hfdst. 23 - Bl. 08
170
Dirk v. Sonoy stond
bekend als een trouw
opvolger van bevelen.
Uit zichzelf ondernam
hij niets.
De bezetting van het
klooster en het Slot
zal strategisch nodig
geweest zijn (?!).
Het leegroven en
vernietigen ervan
komt voor rekening
van de opdrachtgever.
De kostbare inboedels
verdwenen spoorloos.
Dat hiervan geen
dokumenten te vinden
zijn is niet
verwonderlijk.
Willem v. Oranje heeft
alle sporen grondig
laten uitwissen.