DE DRAAIENDE PUT

DE DRAAIENDE PUT 17
instantie is de aandacht van onderzoekers vooral uitgegaan naar de ceremonie bij de
Kamabolon (Dieterlen 1955, 1959 en 1968, Meillassoux 1968 en Camara 1986 en
1990) en hierbij was de tekst van het epos ontoegankelijk. Zoals ik hierboven reeds
stelde, was het gemis aan etnografische beschrijvingen van de overlevering van het
Sunjata-epos de reden voor mijn voorkeur voor veldwerk in Kela boven archiefonderzoek.
In hoofdstuk 7 geef ik etnografische beschrijvingen van deze beroemde
versie die met zoveel geheimzinnigheid omsluierd is. Ik besteed ondermeer aandacht
aan trainingssessies voor de zevenjaarlijkse opvoering van de Mansa Jigin en bekijk
of er variatie in die sessies zit.
Lansine Diabate