DE DRAAIENDE PUT

34 JAN JANSEN
aan te geven wat de mogelijke beperkingen van mijn onderzoeksgegevens zijn. De
griots uit Kela hebben mij aan de ene kant veel geholpen, maar aan de andere kant
gaven zij, vaak indirect, aan dat zij niet wilden dat ik met andere families uit Kela
verstrengeld raakte. Objectief gezien is dit een onderzoeksdilemma; ik heb het echter
zelden als zodanig ervaren. De afhankelijkheidspositie die ik had ten aanzien van de
Diabate uit Kela was nu eenmaal de prijs van het vertrouwen dat zij in mij hadden.
Die prijs beschouw ik als erg laag gezien het plezier waarmee ik in Kela heb kunnen
werken in vergelijking tot de moeilijke tijd die ik in Kangaba heb doorgemaakt.
Daarom moet dit hoofdstuk ook gelezen worden als een blijk van waardering voor
de Diabate uit Kela.
Onderzoek bestaat natuurlijk niet alleen uit veldwerk; ik beoogde met mijn
onderzoek ook een grondige literatuurstudie. Daarbij heb ik mij in eerste instantie
beperkt tot versies van het Sunjata-epos en andere mondeling overgeleverde verhalen
. Later heb ik mij toegelegd op het zoeken van historisch en etnografisch materiaal
over de Mande-culturen. Ik heb mij beperkt tot literatuur over de regio Bamako-
Kita-Kisi, een gebied waarin het Sunjata-epos een hoog aanzien geniet. Veel verhalen
heb ik in de loop der jaren verschillende malen gelezen waarbij ik - tot mijn
verrassing - steeds weer nieuwe dingen las. De weinige literatuur over Kela heeft
echter altijd de meeste aandacht gekregen.
Als het mij in dit boek gelukt is om 'tot de bodem van miniminikolon te gaan',
is dit voor een groot deel te danken aan mijn drie begeleiders die, los van elkaar,
mij steeds op het hart drukten aandacht te besteden aan het etnografische gedeelte
van mijn onderzoek. Door hun adviezen verzamelde ik uiteindelijk de grote variatie
aan onderzoeksgegevens die onmisbaar bleek voor mijn analyse.