PDF Dosyası - Ankara Üniversitesi Kitaplar Veritabanı

iki taraf da kontrolleri altındaki toprakların güvenliğinden emin olmadıkça,başka bir devletin toprak / bütünlüğüne saldırmayı düşünmeyecek,barış daha fazla olası ve savaş, o derece uzak bir ihtimal haline gelecektir.Böylece, gerilla savaşları, 1970'lerde, 1960'larm başında ve bu yıllarboyunca olduğundan çok daha az bir olasılık haline gelmiştir (Bkz. Herz,1968).Savaş, saldırganın saldırıya uğrayacak taraftan güçlü olduğu her durumdaolasıdır. Bunun tersi gerçekleştiği hallerde savaş olasılığı azalır.Yani, bir yerde yerleşik güçler onları oradan çıkartmaya çalışan güçlerdenfazla olduğu zaman savaş çıkmaz.Eğer şimdi her iki taraf da gerilla savaşlarında zaferin yerel koşullartarafından tayin edileceğini idrak ederlerse, Vietnam'dan sonra Amerikaile Sovyetler Birliği ile diğer komünist ülkeler arasında yumuşamaartacaktır. Çin ve Amerika arasında yumuşamanın daha Vietnam savaşısona ermemişken başlamış olması bu gözlemi doğrulamaktadır. Bu tipyumuşamaların bir açıklaması savaşın bütün savaşanlar için artan maliyetive ülke için önceliklerin ağırlıklarını duyurmaları ve bir de komünistülkeler arasında yeni ortaya çıkan çatışmalardır. Ayrıca gerilla savaşlarıkolonilerin ortadan kalkması süreci içinde artık kendiliğindenyokolmaktadır. Aynen Berlin sorununun çözülmesinin Avrupa'da bir çıbanbaşını ortadan kaldırması gibi, artık "halk savaşları", "kontrgerilla"gibi kavramların gittikçe daha az vurgulanması gerilimi azaltmaktadır.Sovyetler Birliği'nin ve Doğu Avrupa'nın ticarette Batıya olan bağlılığısaldırgan askeri girişimlerde bulunulması olasılığını daha da azaltmaktadır.Sadece silah ve diğer savunma gereçleri açısından yerel siyasalve askeri durum daha dolaylı olarak savunma amacına yönelik olmaeğilimi göstermiştir. Bunların açık bir sonucu, savaş tehlikesinin azalmasıve her iki tarafta da "nükleer şemsiye" ve ittifak vaatleri gibi saplantılarıngerilemesi olmuştur. 1950'de konvansiyonel silahlarla yapılacakbir saldırı tehlikesi her iki ideolojik kampta da bir paktlar yapmayarışı başlattı. Bunun bir sebebi, Fransa'nın, Avustralya'nın, Polonya veyaÇin'in savunulmasında Amerika ya da Sovyetler'in nükleer güçlerinikullanabilecekleri inancını arttırmak gayreti olmuştur. Muhakkak ki buittifaklar, 1914'de her müttefikin diğerlerinin yardımını alma vaadininaçlığı içindeı olduğu cinsten ittifaklar değildi. Amerika Birleşik Devletleriacilen Tayland'ın yardımına gereksinme duymadığı gibi, SovyetlerBirliği de, komünist Çin'in yardımına muhtaç değildi. İttifak fikrininyeniden canlandırılmasına sebep, her iki nükleer devletin de kendi"uydularının savunulmasında karşılık vereceğine inanılmasını" sağlamakistemesidir. Her bir durumda da aynı koşullar ittifakların doğ-112