PDF Dosyası - Ankara Üniversitesi Kitaplar Veritabanı

ise) ayrı ayrı aktörlere özellikler ve görevler yüklenerek yeniden eldeedilmek istenir. Ancak, sistemden çıkan etkileri birimlere maledebilecekmantıksal olarak geçerli hiç bir süreç yoktur. O halde, değişkenler, yazarındoğru ya da yanlış yargısına göre indi olarak ilave edilmek zorundadır.Bu, bir sonuca ulaşmayan binbir argüman'a neden olmaktadır.Doğ bilimcileri basit şeyler arayıp onlar hakkında güzel kuramlar geliştiriyorlar.Sosyal bilimciler ise, karmaşıklıkları yeğleyip onları arttırmayaçalışıyorlar. Böylece, başlangıçtaki kuramın öngörmediği olayları karşılamaküzere katagoriler çoğaltılmaktadır. Yani açıklayıcı güç arayışı,betimleme yeterliliği arayışına dönüşüyor.Eğer kullanılan yaklaşım, hem sistem düzeyinde ve hem de birimdüzeyinde öğeleri karşılayabiliyorsa, o vakit bu yaklaşım, sistem düzeyindekibütün değişiklikleri açıklayabilecek güçtedir. Üstelik yaklaşım,bunu yaparken değişkenleri ve kategorileri çoğaltmak gereksinimi deduymaz. Ancak sistemik unsurların varlığı, uluslararası politika alanının,genel-sistem kuramcılarının anladığı mahiyette bir sistem olarak tanımlanabileceğianlamına gelmez. Onların anladığı anlamda sistem, ayrılmışparçaların belli işlevleri yürüttüğü, hiyerarşik olarak düzenlenmiş, gelişmişbir örgüttür. Genel sistem modelini izleme çabası bir talihsizlik olmuştur.Çünkü bizim uğraştığımız konu, modeli kullanışlı kılacak kadarona uygunluk göstermemektedir. Bunun için, en iyi nasıl ilerleyebileceğimizigöstermeye çalışırken, genel sistem kavramından çok, mikroekonomikkuramdan alıntılar yaptım. Uluslararası politikada "yapı" denilengey kavramsal olarak en iyi paralelini ekonomik pazar kavramında bulmaktadır.Elimizdeki konuya uygun bir yaklaşım seçmeliyiz. Araştırmada izlenecekkurallar bir yaklaşımdan, ötekine değişebilir. Martin Landau'nundediği gibi "araştırmanın doğru yolu" kullanılan yöntemin gereği olanmantığın ve işlevlerin izlenmesini gerektirir (1972, s. 219-21). 55Uluslararası politikanın çoğu öğrencisi bu "doğru yolu" izlememişlerdir.Daha da kötüsü, araştırmalarında izleyecekleri doğru yolun ne olduğunuda bilememektedirler. Yöntem ile pek fazla uğraşmışlar ve onunkullanılma mantığı hakkında pek kafa yormamı şiardır. Bu, uğraş alanındaönceliklerin sırasını bozmaktadır. Çünkü bir kere metodoloji seçildiktensonra, hangi yöntemin kullanılacağı yalnızca taktik bir sorundur.Yukarıdaki sözler, devlet ve devlet dışı aktörlerin rolleri konusundakiesas itibariyle yöntemsel olan dağınık tartışmayı açık hale getirmektedir.Bu tartışma 1970'lerde devlet ötesi (transnational) araştırmalarınyaygınlaşmasından sonra özellikle yoğunluk kazanmıştır. Siyasal bilimcilerve ekonomistler dünyadan, sanki ülkeler arası bağımlılık gittikçe ar-81