PDF Dosyası - Ankara Üniversitesi Kitaplar Veritabanı

levlerini sürdürebilir. Bunun nedeni belki de ortak kültürel veya ekonomikilkelerin ülkeleri bir ortak cephede birleştirebilmesidir. Avrupa EkonomikTopluluğu ekonomik çıkar birliğinin bir örneğidir. Gerçi 1939-194:')felaketinden sonra Fransa ve Almanya tekrar savaşa girmeyebilirler. Amaönceleri kömür ve çelik birliği ve daha sonra ekonomik faaliyetlerin ortakyönetimi savaşmanın dramatik bir garantisini oluşturmaktadır. AfrikaBirliği Örgütü (O.A.U.) kültür birliğinin en güzel örneğidir. Afrika devletlerieski sömürgeci devletlere ve başka kıtalardan gelebilecek tehlikelerekarşı bir birleşik cephe görüntüsü sunmak istedikleri için, birbirleriile savaşmaları olasılığı daha düşüktür. Belli bir amaca yönelik bir devletlerarasıörgüt, savaşma serbestisini kısıtlamak amaç edinilmemiş olsabile, buna da yaramaktadır.Belki ulusal devletin halâ varolduğuna üzülebiliriz, fakat bu hangilerininyaşamaya devam edeceği sorusuna cevap olmaz. 1871'den sonra"Almanya" sistemin önemli bir parçası oldu ve artık Bavyera ile Prusyaarasında çıkacak bir savaş ile meşgul olmak gereği kalmamıştı. BugünFransa ve Almanya önemli ulusal devletler olmakta devam ediyorlar, fakatbunlar arasında bir savaş ciddi bir olsılık değildir ve bu da kısmen,kurulmuş bulunan bölgesel üstyapıya bağlıdır.Ulusal devletlerin sayısı, Kolonilerin ortadan kalkması ile tarihtekien büyük sayısına ulaşmıştır. Şimdi, 130'u aşkın Birleşmiş Milletler üyosayısını, güç dengesinin ideal sayısı olan 5 ile nasıl karşılaştırabiliriz?(Bkz. Russett, 1965). Bu devletlerin bir kısmı OAS ve OAU gibi bölgeselörgütlere girmekle egemenliklerinden bir miktar özveride bulunmuş oluyorlar.Uluslararası yapının çözümlenmesinde bu hem işleri besitleştirenve hem de, anlaşılmaz hale getiren bir durumdur. Basitleştirici yönü, 130ayrı ülkenin etkileşimini nasıl çözümleyebileceğimiz konusunda pek fikrimizolmayışından ileri geliyor. Eğer bu 130 devlet 50 siyasal birliğe indirgenip,bunlar arasından 5-10 alt-sistem oluşturulabilirse, bu bizim tanışıkolduğumuz sistemlere bir parça benzeceyecektir. Zihin karıştırıcı yönü ise,bu basite indirgemenin istikrarlı ve güvenilir olmamasından ötürüdür.Uganda, hala daha, OUA ve Doğu Afrika Federasyonu'nun varlığına rağmenKenya ile savaşa tutuşabilir. Amerika ve SSCB kendi sistemlerindenbiri alt sistemlere bir miktar etki yapabilir.Biz savaşı egemenliğin bir ölçütü olarak görmeye alışmışız. Bu ayrıcabazı birimlerin bütünleşmekten çok ayrı kalmış katılmacılar olduğunuda gösterir. Ancak yukarıda açıklandığı gibi bu "savaş olasılığı" çok sıkgerçekleşirse, uluslararası politikanın işleyişi konusunda çok karamsarlığakapılırız. Eğer Afrika'da savaşlar çıkmıyorsa bu devletler egemenliklerindenfedakârlık ettikleri ve Afrika Birliği Örgütü (OAU) devlet-üstü bir119