PDF Dosyası - Ankara Üniversitesi Kitaplar Veritabanı

İstilalar ve hükümet darbeleri kolay olunca ve askeri harekâtlar çabucakgerçekleştirilebilir halde olunca, bir güç dengesi sistemi kötü işleyecektir.Bunun aksi doğru olunca birçok sistem barışın korunması açısındaniyi işleyecektir. O vakit dünya devletleri, bağımsızlık ve çeşitlilikgibi ilave avantaj larmdan ötürü güç dengesine doğru kayabilirler.Waltz'ın iki kutuplu sisteme olan tercihine Kari Deutsch ve J. DavidSinger (1964), itiraz ettiler. Onlara göre çok kutuplu düzenlemelerin enazından kısa dönemde yararları vardı. Richard Rosecrance (1966), bu ikigörüşü de eleştirerek, ikisinin birleşmesinden ortaya çıkacak bir sisteminbarışın en büyük ümidi olduğunu ileri sürdü.İki kutuplu sistemin dünyayı devamlı bir savaş tehdidi altında tuttuğuşikayetleri ortaya atılınca, bu sistemin savunucuları, yumuşamadanve iki süper devletin önderleri tarafından, zirve görüşmelerinde üzerindeanlaşılacak barış olasılıklarından söz ediyorlar. Ancak savaş ortadan kalkarsa,iki ittifakın önderlerinin kendi yandaşlarına vaad edebileceklerine kalacaktır ortada? Belki de o vakit küçük devletler derhal bağımsızlıklarınıilan ederek eski koruyucuları hakkındaki şikayetlerini dile getireceklerdir.İki blok liderinin el sıkışarak başlattıkları barış görüşmeleri imajı,dünyada barışın tabiatını ve sebeplerini yanlış olarak ifade etmiş olabilir,hatta bu imaj hiyerarşik bir dünya yapısı hakkındaki beklentilerimizidile getirmiş olabilir. Barış aslında bloklar arasında dikkatle yürütülen görüşmelersonucunda değil, ülkeleri rahatsız eden ve onları savaşın kucağınaatan sorunların azalması ile gerçekleştirilebilecektir.Eğer bu böyle ise, artan dağınıklık ve karışıklık, ufukta görünen barışınmüjdecisi olabilir. Bir görüşe göre Amerika, Fransa ve Avustralya'-nın, Rusya, Romanya ve Çin'in dünya sorunları hakkındaki onayını busorunlar azaldıkça, sağlamak zorundadır. Bunun tersi görüş, böyle devletlerinbağımsızlığını önemli sorunların halledildiğinin ispatı olarak görmektedir.ULUSLARARASI SİSTEMİN BİÇİMİEğer "komünist" ve "komünist olmayan" ülkeler arasındaki katı ayırımbir ölçüde ortadan kalkmakta ise "doğu-batı" ayırımı yerine "kuzeygüney"ayırımı gibi daha yeni kutuplaşmalar akla gelebilir. Veyahut, kutuplaşmanıntamamen ortadan kalktığı, ve bir grup ülkenin Moskova veWashington'un etkisinden uzak bir politika yürüttükleri durumlar düşünülebilir.Sistem çözümlemesinden ödünç alınan terimler kullanılarak116