PDF Dosyası - Ankara Üniversitesi Kitaplar Veritabanı

esnasındaki ve sonrasındaki olayları hatırlayarak okuyanlar, uluslararasıilişkilerdeki devamlılık öğesini idrak edeceklerdir.Milattan önce ikinci yüzyılda da, milattan sonra 20. yüzyılda da,Arap'la Yahudiler aralarında ve "Kuzey İmparatorluğu"nun kalıntılarıüzerinde savaşmışlar ve çevrelerindeki ülkeler ya olayları endişe içindeizlemişler, ya da aktif bir biçimde savaşa katılmışlardır. Bu konuda dahagenel bir örnek vermek için, Hobbes'in Thucydides'i nasıl güncel bulduğunubelirtmek yeterlidir. Daha az meşhur bir örnek de Louis J. Halle'ninnükleer silahlar ve süper güçler çağında Thucydides'in fikirlerinin halâgeçerli olduğunu idrak etmesidir (1955, ek bölüm). Başka çeşit bir örnekvermek gerekirse, bu yüzyılın iki dünya savaşında, iki savaş arasındakidönemde geçirdikleri iç kargaşalara rağmen, aynı ülkelerin birbirlerikarşısında saflaştıklarını görüyoruz. Uluslararası ilişkilerde, kalıplar tekrarlanıyor,temalar değişmezlik gösteriyor ve olaylar kendilerini sonsuzşekillerde tekrarlayıp duruyor. Uluslararası olaylar nadiren biçimsel yada niteliksel değişiklik gösterirler. Bunun yerine, bir israrlılık gösterirlerve bu anarşik uluslararası alan, hiyerarşik bir biçim alncaya dek sürer.Uluslararası politikanın anarşik karakterleri bin yıldır süren bir ayniliğinnedenidir ve bu iddia hemen herkes tarafından kabul edilmektedir.O halde indirgeyicilik doğrultusunda bu derece ısrarlı bir eğilim niçinsüregelmektedir? Bunun cevabı genellikle indirgemenin araştırmacınınniyetinden çok, yaptığı yanlışlardan kaynaklanmakta oluşudur. Etkileşimiçinde bulunan birimlerin incelenmesi, hem birim ve hem de sistemdüzeyinde düşünülebilecek herşeyi içerdiği kanısını verir. Bazı siyasetbilimcileri, bir sistem bakış açısının, uluslararası ilişkilerin ilişkiselyönüne ağırlık verdiğini iddia ederler. Fakat, etkileşim içinde bulunandevletler dama inceleme konusu olmuşlardır. Sistem kuramı, eğer doğruanlaşılırsa, daha başka şeylerin de varolduğunu bize gösterir. Öysa bu,sistem kuramının yaygınlığına rağmen gözden kaçmıştır. Andreas Angyal'm1939'da yazdığı gibi, öğrencilerin "ilişkiler" düzeyini aşarak, birimlerinetkileşmelerinin herşey demek olmadığını, birimlerin yerlerinin vedizilme durumlarının değersiz olmadığını, anlamaları çok güçtür.Siyaset bilimcileri sistemlerini, etkileşim halindeki parçalara indirgeyerekrafine etmişlerdir. Bundan sonra aşağıda belirtilen özellik çiftlerindenbirincisine ya da, ikincisine uyulmasına bakılarak, uluslararasısonuçlara "iyi" ya da "kötü" etiketleri yapıştırılmıştır. Örneğin, RichardRosecrance iç istikrarın olup olmadığı; Aron ve Hoffmann için türdeşlik(Homojenlik) ya da ayrışıklık (Heterojenlik); Morgenthau ve Kaplan içinsistemin koyduğu kurallara uymak ya da uymamak önemli olmuştur. Kendilerinesistem kuramcıları demeyen bilim adamları bile, aynı mantığı77