PDF Dosyası - Ankara Üniversitesi Kitaplar Veritabanı

u çağların bütününü nitelendirdiğini düşünemez veya düşünmemelidir.Aksi halde, Napolyon koalisyonlara karşı savaşma durumunda kalıncaneden memnuniyet belirtmişti? O devrin siyaseti bir yandan koalisyonlarkurma ve devam ettirme diğer yandan koalisyonları bozma ve önleme çabasındanoluşuyordu, koalisyonlar savaş ortamı içinde kurulmuş ancakgüvenirlilikleri, hele ilk zamanlarda pek fazla olmamıştı. Rosecrance'nınbu çeyrek yüzyılların, iki kutuplu sonuçları diye adlandırıldığı şey onlarınpolitikalarını açıklayamaz. O'nun da amacı zaten bu değil. Sistem düzeyindesonuçlar, alt sistem düzeyinde nedenler buluyoruz.Rosecrance'ın yaklaşımı sistematik değil, indirgemecidir. Mamafihonun eserleri uluslararası politikada sistem yaklaşımının başlıca kullanımlarınınbirini temsil eder. O'nun çalışması bir kelime haznesi kaynağı vekarmaşık bir konuyu organize etmek üzere kullanılabilecek kategorileroluşturduğu için önemlidir. Geliştirdiği terimler ne kadar kullanışlıdır?Tarihle ilgili yazıları ne dereceye kadar iyidir? Kendisinin eseri bir sistemkuramı olmaktan çok, bu açılardan değerlendirilmeye tabi tutulmalıdır.Özellikle başlardaki çalışmaları ile, Stanley Hoffmann, eski öğrencisiRosecrance'dan ayrılıyor. Hoffmann bir "uluslararası sistemi" "dünya politikasınıntemel birimleri arasındaki ilişki kalıbı" olarak tanımlıyor. Başkaşeyler arasında, "bu kalıp, büyük ölçüde dünyanın yapısı tarafındansaptanır" (1965, s. 90). Bu yapıyı sistem düzeyinde bir unsur olarak algılayanbir sistem kuramına doğru yönlenme demektir. Maalesef bu yapıo derece muğlak ve herşeyi içerir bir biçimde tanımlar hale geliyor ki,bütün özel anlamı kayboluyor. Bu, kazara oluşan bir talihsizlik değil,Hoffmann'ın yöntem ve amaçlarının kaçınılmaz bir sonucudur. Bunu izninizleaçıklayayım; birincisi, Hoffmann'ın görüşüne göre "uluslararasısistem hem bir analitik araç hem de bir kaziye (postulate)"dir. Analitikbir araç olarak ya da entellektüel bir plan olarak bakıldığında bu, bol vekarmaşık verileri organize etmeye yarayan bir yöntemdir. Sistemler soyutlanamazlar.Bir kaziye olarak sistem bir beyandır ve "yapay ve indiolmaksızın, keşfedilebilecek, aynı davranış kalıpları ve temel değişkenlervardır" demektir. Sistemler aynı zamanda gerçeklerdir ve bu anlayışHoffmann'ın eserlerine hakim fikirdir. Aşağıdaki bölüm kendi yöntemve beklentilerinin temel bir ifadesidir:Aynen siyasal bilimcilerin gerçek iç siyasal sistemleri (Hayali olanlardanfarklı olarak) inceledikleri jribi, Uluslararası politikanın ta»ihs3İ, sosyolojiside, tarihte doğan Uluslararası sistemleri incelemelidir.Kendisi, iç sistemin varlığına kesinlikle inanıyordu. Uluslararası sisteminvarlığını daha hipotetik durumda görüyordu. Uluslararası politikaaraştırmacısı daha büyük bir. gayretle gerçeği aşmalıdır.5T,