PDF Dosyası - Ankara Üniversitesi Kitaplar Veritabanı

hepsinin eşit biçimde yararlanacağı garanti edildiğinde, gerginlikleri azaltıcırol oynarlar. Buna karşılık, ağırlığı bir ülkeden ötekine olduğu gibiaktarılan, açıklar, kıtlıklar, sorunlar uluslararası politikanın konusu halinegelirler. Burada da güç kullanımı henüz gündem dışına çıkarılmamıştır.İnsan, petrol elde etmek için askeri kuvvet kullanılabileceğini düşünebilirmi? Japonların 1941 yılı Aralık ayındaki saldırısını unutmuş olsakbile, Kissinger'in 1974'deki deneme balonları, bu durumu, hiç olmazsaima etmiştir. Bazıları, Birleşmiş Milletler Antlaşmasının kabulündenbu yana dünyaya hakim olan ahlak anlayışının, öyle petrol temini gibitamamen maddi bir nedenle savaşa izin vermeyeceğini ileri sürebilirler.Ancak insanlığın ahlak anlayışının geçmişte yeterli miktarda değiştiğiniunutmamak gerekir. Gerekli hammaddelerin yeteri kadar uzun bir süresağlanamamasının dünya kamu oyunda nasıl bir etki yapacağını şimdidenbilemeyiz. Yurtiçinde fazlaca zengin olanların varlıklarına zorla elkonulmasını oldukça uzun bir süre önce onaylamış bulunuyoruz; buna"mütaraki vergileme" adını veriyoruz. Ancak bu tür zorla yeniden dağıtımyollarına uluslararası planda en son ne zaman baş vurulmuştur?Belki de Japonya'nın 19 uncu yüzyılda zorla ticarete açılması, ya da Çinçayına ihtiyaç duyan İngilizlerin ortaya çıkardığı Afyon Savaşı örnekmodel olarak gösterilebilir. O zamandan beri uluslararası ahlak anlayışıbir miktar değişmiştir, ama, yeteri kadar değişmiş midir? "Sınırlı savaş"için olanaklar varsa da, savaş, o günden bugüne mutlaka değişmiştir.İktisadi ilişkiler değişmeyi tamamlayacak ölçüde değişmiş midir?Gıda maddeleri için yapılan savaşlar ayni şekilde tartışılabilir. "Hayatalanı" savaşları 1939'dn beri lanetlenmektedir. Almanlar,, Hitler'inUkrayna'da elde etmek istediği buğday tarlaları olmadan da, hatta Pomeranyave Silezya olmadan çok daha zengin hale gelmişlerdir. Ve JaponlarMançurya'sız da çok başarılıdırlar. Ancak, eğer Hitler ve Tojodaha fazla güç kazanmak, daha yüksek iktidar düzeyine ulaşmak için,bir zamanlar, tarım alanı tartışmasını sürdürmüşlerse, günün birinde yeterikadar tahıl yok bahanesi ile savaş, hiç de şaşırtıcı olmayacaktır. "Ekolojik"çözüm, kuşkusuz işbirliği ile toprak birimi başına tahıl verimleriniarttırırken, bir yandan da dünya nüfus artış hızını azaltıcı önlemler almaktır.Öteki çözüm yolu ise bir başkasını, sahip olduğu topraktan sürüpçıkarmak olabilir.Öte yandan üretim fazlaları da uluslararası ilişkileri kolaylaştırıcıetki yapmayabilir. Eğer birisi yeni "bir dünya", bir teknoloji ya da birsilahı keşfederse, herkes için yeterinden fazla var düşüncesi çatışmayıönleyecek midir? Eğer ülkeler silahları ile, zenginlikleri ile ya da bazan138