Poradnictwo medyczne i świadczenie usług.

Nie ma danych wskazujących na to, że środki antykoncepcyjne same w sobie zwiększają częstość STI. Zwiększona
częstość związana jest raczej ze zmianami w zachowaniach seksualnych. pewnym jest, że prezerwatywa zapewnia
ochronę przed STI (patrz ramka 13.1). Osoby, które stosują metody planowania rodziny nie zapewniające ochrony
przed STI powinny używać prezerwatywy zawsze, jeśli istnieje ryzyko przeniesienia STI.
3 Leczenie RTI/STI
Istnieją 4 poziomy diagnostyki w RTI/STI:
Diagnostyka objawowa
Diagnostyka objawowa i kliniczna
Diagnostyka objawowa i kliniczna w oparciu o ograniczone testy laboratoryjne
Diagnostyka objawowa i kliniczna w oparciu o testy laboratoryjne (leczenie przyczynowe)
Poziom diagnostyki stosowany w klinice zależy od wiedzy i umiejętności pracowników oraz od dostępności laboratorium.
3.1 Diagnostyka objawowa
Metoda diagnostyki objawowej opiera rozpoznanie na podstawie grup objawów (dolegliwości klienta) i zmian (obserwacje
klienta i pracownika) które mogą być związane z więcej niż jednym możliwym patogenem. Grupy takie nazywamy
zespołami. Taka metoda wymaga, aby pracownik ochrony zdrowia znał najczęstsze patogeny odpowiedzialne
za dany zespół i właściwą terapię przciwbakteryjną.
Jeden z przykładów diagnostyki objawowej możemy zastosować do niebolesnego owrzodzenia narządów płciowych,
które występuje zarówno w kile (syfilisie) jak i we wrzodzie miękkim (szankroid). Pracownik stosując metodę
objawową na terenie, gdzie oba wywołujące patogeny występują, powinien zastosować jednoczesną terapię przeciwko
obu mikroorganizmom. [przyp. tłum. — kiłę wywołuje krętek blady, Treponema pallidum, natomiast wrzód miękki-
Haemophilus Ducrei. Powyższy przykład nie jest najwłaściwszy, ponieważ szankroid jest owrzodzeniem bolesnym-
M. Ł. ]
Diagnostyka objawowa umożliwia pracownikom służby zdrowia zaproponowanie leczenia w miejscach, gdzie brak
jest laboratorium lub umiejętności identyfikacji mikroorganizmów wywołujących zmianę. Pracownik może niezwłocznie
rozpocząć leczenie, zamiast kierowania do ośrodka o większych możliwościach, do którego dostęp może być
znacznie utrudniony.
W diagnostyce objawowej odpowiednie tablice wraz z towarzyszącymi objaśnieniami (prezentowane w tym rozdziale)
udzielają instrukcji krok po kroku na temat rozpoznawania i leczenia RT/STI.
Najczęstsze zespoły towarzyszące RTI/STI to:
Wyciek z cewki moczowej
Owrzodzenie narządów płciowych
Upławy pochwowe
Ból w dole brzucha
Określenie ryzyka STI
Określenie ryzyka chorób przenoszonych drogą płciową jest istotny zwłaszcza przy postępowaniu objawowym
w przypadku upławów pochwowych.
Aby ocenić, czy kobieta jest w grupie ryzyka STI, zapytaj:
Czy jej partner seksualny ma jakieś objawy obecnie lub miał w ciągu ostatnich 3 miesięcy (np. wyciek z cewki
moczowej, ból przy oddawaniu moczu lub otwarte owrzodzenia gdziekolwiek w zakresie okolicy narządów płciowych)?
Czy możliwe jest, że jej partner miał niedawno stosunek z kimś innym?
Czy odbyła stosunek z więcej niż jednym partnerem w ciągu ostatnich 4 tygodni?
Czy rozpoczęła niedawno w spółżycie z nowym partnerem?
182