Poradnictwo medyczne i świadczenie usług.

Terapia przeciwwirusowa (ARV- AntiRetroViral therapy)
Wykazano skuteczność w obniżeniu ryzyka przeniesienia infekcji HIV z matki na dziecko poprzez zastosowanie leków
antyretrowirusowych (ARVs) w czasie ciąży. ARVs zmniejszają to ryzyko przez zmniejszenie namnażania wirusa
u matki i przez profilaktyczne działanie na dziecko w trakcie i po ekspozycji na wirusa. Rózne schematy rónia się
skutecznością, kosztem, praktycznością i bezpieczeństwem. Wszystkie te schematy zakładają okołoporodowe podanie
leków, z różnym czasem zastosowania leków przed i/lub po porodzie. Schematy złożone, rozpoczynane we
wczesnej ciąży wykazują większą skuteczność nad schematami prostymi, rozpoczynającymi się w późnej ciąży lub
w czasie porodu. Jednak praktyczność późnych schematów czyni je atrakcyjnymi w przypadkach, kiedy kobieta
późno zostaje objęta opieką przedporodową lub nie życzy sobie zażywania ART. wybór profilaktyki oferowanej
przez ośrodek zależy od dostępności, możliwości i kosztu.
Poród przez cięcie cesarskie
Około 60% infekcji z matki na dziecko ma miejsce w trakcie porodu i rodzenia. Poród drogą pochwową zwiększa ryzyko,
a poród przez cięcie cesarskie z wyboru zmniejsza ryzyko MTCT, niezależnie od poziomu wiremii i stosowanej
profilaktyki ARV. Potencjalne korzyści należy jednak rozważać z uwzględnieniem bezpieczeństwa matki. Cięcie cesarskie
powinno być wykonane w ośrodku, w którym operacja ta może być bezpiecznie przeprowadzona i gdzie
całkowita śmiertelność matek jest niska. W miejscach, gdzie nie ma możliwości wykonania cięcia cesarskiego, odkażenie
pochwy 0,25% roztworem chloreksydyny, aby odkazić kanał rodny po każdym badaniu pochwowym i podczas
porodu i rodzenia okazało się skuteczną metodą obniżenia MTCT.
Decyzje odnoszące się do karmienia piersią
Ryzyko MTCT wzrasta, jeśli kobieta karmi dziecko piersią. Decyzję o karmieniu piersią lub nie należy podjąć w oparciu
o rozważenie korzyści karmienia piersią. jest to najlepszy sposób karmienia niemowlęcia ponieważ zapewnia nie
tylko najważniejsze składniki pokarmowe, ale także chroni przed zakażeniami przewodu pokarmowego i niedożywieniem.
W niektórych kulturach jest to zwykle praktykowane i unikanie karmienia przez kobietę może nałozyć na nią
piętno i dyskryminowanie, jeśli społeczność podejrzewa zakażenie HIV u kobiety. Decyzja o karmieniu sztucznym powinna
być podjęta po upewnieniu się, że jest:
Akceptowane.
Możliwe.
Dostępne.
Ciągłe.
Bezpieczne.
Pracownik poradni powinien:
Pouczyć kobietę o bezpiecznym przygotowywaniu sztucznego pożywienia, odpowiednim czyszczeniu narzędzi
i pomocy, metodach sterylizacji.
Śledzić wzrastanie i rozwój dziecka, aby mieć pewność co do odpowiedniego karmienia i odżywienia.
Nauczyć matkę badania ust dziecka na obecność pleśniawek i uszkodzeń błony śluzowej (dodatkowy czynnik
ryzyka transmisji).
Pouczyć matkę o zwiększonym ryzyku transmisji w przypadku zapalenia piersi, ropnia piersi, krwawienia lub
uszkodzenia brodawki.
Jeśli kobieta decyduje się na karmienie piersią, należy doradzić jej karmienie jedynie do szóstego miesiąca życia
dziecka. Powinno być przerwana tak szybko, jak to możliwe, po wzięciu pod uwagę lokalnych okoliczności, osobistą
sytuację kobiety i zagrożenia związane ze sztucznym karmieniem (obejmujące inne infekcje niż HIV i niedożywienie).
Możliwości w przypadku nieplanowanej ciąży
HIV niekoniecznie ma negatywny wpływ na ciążę, ale może mieć niekorzystne działanie na matkę, szczególnie, jeśli
ilość jej komórek CD4 jest niska i leczenie przeciwretrowirusowe nie jest dostępne. HIV prowadzi także do wzrostu ilości
powikłań poporodowych i wzrostu śmiertelności matek. Jeśli klientka jest ciężarna, lecz nie chce kontynuować ciąży,
należy ją skierować do ośrodka wykonującego bezpieczne przerwanie ciąży, o ile jest to prawnie dopuszczalne.
Antykoncepcja poporodowa powinna być polecona jako opcja dla tych, które nie chcą po raz kolejny zajść w ciążę.
211
14 Zakażenie HIV i AIDS
14