Poradnictwo medyczne i świadczenie usług.

3.4 Zachowania seksualne
Diagnoza jest często momentem refleksji na zachowaniami seksualnymi, prowadzącej do przyswojenia zasad bezpiecznego
seksu. W przypadkach, kiedy klient nie poinformował swojego partnera, trudno jest jednak wprowadzić/utrwalić
zasady bezpiecznego seksu. Klient może wymagać intensywnego poradnictwa i wsparcia, aby poradzić
sobie z tymi trudnościami. Należy pamiętać cały czas o zachowaniu postawy wspierającej, nie osądzającej.
Postępy w leczeniu HIV i opiece spowodowały wydłużenie okresu przeżycia osób HIV- pozytywnych. Dla wielu
oznacza to możliwość czynnego uprawiania seksu. Niezmiernie istotne jest, aby HIV- dodatni klient zdawał sobie
sprawę poziomów ryzyka, jakie niosą ze sobą różne praktyki seksualne. Pracownik powinien umieć opisać praktyki
seksualne i związane z nimi ryzyko w prostych słowach, aby być pewnym dokładnego zrozumienia i otwartości.
Klient powinien zdawać sobie sprawę z właściwego sposobu używania akcesoriów do uprawiania seksu i niebezpieczeństwa
związanego z niektórymi praktykami, takimi jak „suchy” seks, stosowanie ziół w celu osuszenia pochwy,
itd. Aby zachęcić klienta do otwartości, konieczne jest stworzenie środowiska, w którym klient nie jest piętnowany
ani osądzany. ważne jest, żeby pracownicy zdawali sobie sprawę z kulturowych różnic w praktykach seksualnych.
Pracownicy powinni stwarzać środowisko bezpieczne, umożliwiające opisanie tych intymnych seksualnych zachowań.
Skuteczne leczenie HIV poprzez zastosowanie leków antyretrowirusowych może zmniejszyć poziom wiremii u klienta,
co może zmniejszyć, ale nie wykluczyć, ryzykoprzeniesienia infekcji HIV na niezarażonego wirusem partnera. Są
także inne czynniki wpływające na przenoszenie HIV drogą płciową, takie jak:
Obecność innych STI, np. opryszczki typu II lub zakażenia wirusem brodawczaka ludzkiego.
Podrażnienie narządów płciowych
Miesiączka.
Zły stan odżywienia i niedobory witaminowe i mineralne.
3.5 Podejmowanie decyzji o posiadaniu potomstwa
Zakażenie wirusem HIV niesie ze sobą trudne tematy związane z antykoncepcją i ciążą. ze względu na szczególne
okoliczności, wymagają one szczególnego traktwania. jeśli ciężrna kobieta decyduje się kontynuować ciążę, lub nie,
należy jej zapewnić poradnictwo i pomoc w zależności od jej wyboru. Pracownik gra istotną rolę w ułatwieniu procesu
podejmowania decyzji. jeśli tylko jest to możliwe, partnerzy powinni być konsultowani zarówno oddzielnie jak i razem.
Związki, w których jedna lub obie osoby są HIV- dodatnie, stają przed decyzjami dotyczącymi reprodukcji, obejmującymi:
Chęci zajścia w ciążę.
Stosowanych metod antykoncepcyjnych.
Wybory postępowania w przypadku nieplanowanej ciąży.
HIV- dodatni partnerzy powinni mieć możliwość świadomego wyboru, wolnego od nacisków i mieć dostęp do odpowiednich
ośrodków, aby móc wprowadzić w życie decyzje.
Chęć zajścia w ciążę
HIV- dodatnie osoby lub partnerzy, którzy są zdecydowani na ciążę, powinni być w sposób jasny poinformowani
o ryzyku zakażenia HIV w trakcie stosunku, który wymagany jest do uzyskania ciąży. Powinni także wiedzieć, że ciąża
u zakażonej kobiety, która ma objawy AIDS, zaostrza przebieg choroby. jeśli HIV- dodatnia kobieta chce zajść
w ciążę, należy poinformować ją o miejscowych ośrodkach prowadzących ciężarne, a także o sposobach chemioprofilaktyki,
ograniczającej ryzyko przeniesienia infekcji z matki na dziecko.
Zapobieganie transmisji z matki na dziecko (PMTCT)
Zakażenie dziecka przez matkę może nastąpić w trakcie ciąży; w trakcie porodu; w trakcie karmienia piersią. Aby
zmniejszyć ryzyko infekcji, pracownik powinien pamiętać:
O zastosowaniu terapii antyretrowirusowej (różne schematy mogą być stosowane w zależności od lokalnej dostępności
i wytycznych).
Poród przez cięcie cesarskie.
Decyzje odnoszące się do karmienia piersią.
210