Raport-kobiety dla Polski Polska dla kobiet. 20 lat transformacji ...

KOBIETY I KULTURAw Warszawie miała miejsce wystawa Żywioły (Państwowa GaleriaSztuki w Łodzi, maj – czerwiec 1993, Galeria Domu Artysty Plastykaw Warszawie, czerwiec – lipiec 1993, kuratorka – Kinga Kawalerowicz).Kuratorka podkreślała tradycyjne konotacje kobiecości i natury,zaś ów esencjonalistyczny rys był cechą charakterystyczną wieluwystaw tzw. sztuki kobiet, świadcząc o tym, że feminizm nadal byłtraktowany podejrzliwie i z niechęcią. W tekstach towarzyszącychwystawom odnoszono się do feminizmu, ale najczęściej w sposóbnegatywny. Był on opisywany jako zewnętrzny wobec sztuki, jako„obciążający”, skłaniający do trywialnych „odczytań”.27 października 1995 roku miały miejsce w poznańskiej galeriiFractale Pokazy artystyczne odbywające się w ramach PoznańskiegoSeminarium Feministycznego zorganizowanego pod egidą PoznańskiegoTowarzystwa Przyjaciół Nauk. Organizacja: Agata Jakubowskai Izabela Pikosz (Kowalczyk). Zaprezentowane zostały prace HannyNowickiej-Grochal, odbyły się również akcje Ewy Partum i Marii Pinińskiej-Bereśoraz pokaz filmów Alicji Żebrowskiej. Wspomnianeseminarium było pierwszą w Polsce konferencją na temat sztuki i feminizmu.Jeśli chodzi o drugą połowę lat 90. oraz początek XXI wieku, wartowspomnieć o takich ekspozycjach, jak: Dźwięk ciszy. Sztuka kobiet(luty – marzec 1996, Galeria Łaźnia w Gdańsku, kuratorka: AgnieszkaWołodźko), Kobieta o kobiecie (20 września – 20 października 1996,Galeria Bielska BWA, Bielsko-Biała, pomysłodawczyni – MałgorzataKubica-Bilska, kuratorka Agata Smalcerz), Kobieta o kobiecie II (Bielsko-Biała,20 stycznia – 8 marca 2001), Maskarady (wrzesień 2001,w ramach poznańskiego festiwalu Inner Spaces Ostatnia kobieta, kuratorka:Agata Jakubowska); warto wspomnieć również o organizowanychcorocznie wystawach w ramach Święta kobiet z okazji 8 marca.Tym wystawom towarzyszyły często antyfeministyczne komentarze,pojawiające się głównie w prawicowej prasie. Ostry atak przeprowadzonona wystawę Kobieta o kobiecie w Bielsku-Białej w 1996roku, gdzie Katarzyna Kozyra prezentowała pracę Więzy krwi (1995),a Alicja Żebrowska pracę Przypadki humanitarne (1994). Andrzej Jakubiczka,wówczas przewodniczący Komisji Kultury Urzędu Miejskiegow Bielsku-Białej, wysłał list protestacyjny do różnych instytucji kulturalnychoraz przeprowadził atak na wystawę w lokalnych mediach.Choć wystawa nie była w założeniach feministyczna, Jakubiczka skupiłsię właśnie na feminizmie, pisząc, że ekspozycja prezentowaławiele prac kontrowersyjnych, budzących zdecydowany sprzeciw odbiorców:„Dotyczy to zarówno tak zwanych «kobiet wyzwolonych»,którym mężczyzna do szczęścia nie jest potrzebny, bo one «kochająinaczej», jak też różnych oszalałych feministek uprawiających dzikiekshibicjonizm”. Jakubiczka napisał dalej: „Kilkanaście niedowartoś-118