Raport-kobiety dla Polski Polska dla kobiet. 20 lat transformacji ...

KOBIETY I POLITYKAEuropejskim” (maj 2004 roku), „Projekt ustawy o świadomym rodzicielstwie”(marzec 2004 roku), „Jak wykorzystać fundusze europejskiew działalności społecznej i gospodarczej kobiet” (grudzień 2004roku).V Parlamentarna Grupa Kobiet:V kadencja Sejmu i VI kadencja Senatu 2005–2007Parlamentarna Grupa Kobiet VUgrupowanie Posłanek Senatorek OgółemPO 26 1 27PiS 3 2 5Lewica 10 0 10PSL 1 0 1Samoobrona 2 0 2LPR 2 0 247* PO – Platforma Obywatelska, PiS – Prawo i Sprawiedliwość, LPR – Liga PolskichRodzin.Przewodnicząca: posłanka Alicja Olechowska (PO).W kolejnej kadencji członkinie PGK kontynuowały działalnośćz lat poprzednich. Zmienił się jednak klimat polityczny. Do wyboróww 2005 roku we wszystkich kadencjach w formowanych GrupachKobiet dominowały posłanki i senatorki partii rządzących. One teżwyznaczały kierunki działań, zasiadały w gremiach decyzyjnych.W kadencji 2005–2007 przełamano ten zwyczaj, większość członkińPGK wywodziła się z lewicy. Zbojkotowanie Grupy przez posłankii senatorki z partii rządzących, a także realizowana przez rząd i koalicjantówpolityka prorodzinna o konserwatywnym i tradycyjnymumocowaniu skutecznie hamowała aktywność PGK. Wiele haseł fundamentalnychdla działalności Grupy stanęło w jawnym konflikciez ideami lansowanymi przez ówcześnie rządzących. Wobec sporejprzewagi sejmowej język tradycyjnego, często także stereotypowegomówienia o kobiecie czy wolności osobistej, wyparł i zagłuszyłjęzyk debaty wolnej od ideologii i napiętnowania. Próby przeciwstawianiasię jednostronnemu konserwatywnemu monologowi rządzących,nawet jeśli miały miejsce ze strony Grupy, nie zaistniały szerzejw świadomości publicznej. O ile bowiem członkinie PGK zapraszanebyły do programów czy debat, to pojawiały się tam nie w charakterzereprezentacji Grupy, a wyłącznie swojej formacji politycznej. Domediów trafiały wyłącznie jako „ciekawostki”, reprezentujące skrajnieodmienne poglądy, głosicielki „michałków”, jako interlokutorówdobierano im natomiast publicystów ultrakonserwatywnych i katolickichlub wyrażających szowinistyczne tezy polityków tylko po to,220