Raport-kobiety dla Polski Polska dla kobiet. 20 lat transformacji ...

KOBIETY I PRZEMOCusamodzielnieniu się 21 . Zaistniała wtedy realna szansa na długofalową(program miał trwać do 2000 roku), przemyślaną pomoc dlakobiet doświadczających przemocy.Jednak w 1997 roku, po dojściu do władzy nowego rządu (AWS),zlikwidowano biuro pełnomocnika rządu ds. kobiet i rodziny, a najego miejsce powołano biuro pełnomocnika rządu ds. rodziny. Rozpoczęteprzez poprzedni rząd działania, mające na celu zmianęstereotypów przyczyniających się do przemocy w rodzinie, zostałynie tylko zatrzymane, lecz całkowitej zmianie uległy założenia antyprzemocowegoprogramu 22 . Przedstawiciele nowego rządu stalibowiem na stanowisku, że prowadzenie tak zapisanej kampanii jestzamachem na rodzinę, zaś doradcy nowego pełnomocnika twierdzilim.in., że „takim kobietom nie należy dawać pożyczek, bo i tak ichnie spłacą. Przeznaczone są dla nich zasiłki z pomocy społecznej” 23 .Tymczasem propozycja wprowadzenia pożyczek dla ofiar przemocybyła bardzo istotnym rozwiązaniem, bowiem, jak wynika z badań,przyczyną konfliktów w rodzinie są najczęściej problemy finansowe,ponadto większość kobiet-ofiar przemocy ma trudną sytuację ekonomiczną.To właśnie brak samodzielności finansowej powoduje, żekobiety-ofiary przemocy nie sprzeciwiają się oprawcy, nie odchodząod niego i nie zgłaszają przemocy odpowiednim organom.Za realizację programu odpowiedzialny był ówczesny pełnomocnikrządu ds. rodziny, Kazimierz Kapera, który publicznie kwestionowałistnienie problemu przemocy wobec kobiet i przedstawiał gojako neutralny ze względu na płeć, dowodząc, że mężczyźni w tejsamej mierze co kobiety są ofiarami przemocy 24 . Jak wspomina MonikaPłatek: „Rząd AWS [działał w latach 1997–2001 – przyp. red.]sprowadził politykę prorodzinną do nieznacznej pomocy finansowejrodzinom najliczniejszym i do wyraźnego zepchnięcia na margineskwestii ochrony kobiet i dzieci przed przemocą w domu. Jednostkoweprzykłady zajęć edukacyjnych przeciwko przemocy nie kompensowałybraku inicjatywy władz do wprowadzenia edukacji przeciwkoprzemocy” 25 . Co warte podkreślenia w zmienionym przez biuro KazimierzaKapery programie „Przeciw przemocy – wyrównać szanse”oraz w sprawozdaniach z jego realizacji (program był realizowany do21) U. Nowakowska, M. Jabłońska, Przemoc wobec kobiet, [w:] Kobiety w Polsce,Centrum Praw Kobiet, Warszawa 2000.22) Wdrażanie Platformy Działania przez rząd polski w latach 1995–2000. Raportalternatywny organizacji pozarządowych opracowany na 44. sesję Komisji ONZds. Statusu Kobiet, Stowarzyszenie na rzecz Równego Statusu Płci, Warszawa 2000.23) Ibidem.24) Raport alternatywny. Pekin +10 opracowany przez polskie feministyczne organizacjepozarządowe na Sesję Specjalną Komisji Praw Kobiet, Warszawa 2005.25) M. Płatek, W drodze, op. cit.234