Raport-kobiety dla Polski Polska dla kobiet. 20 lat transformacji ...

KOBIETY I MEDIAków („Gazeta Wyborcza”, „Rzeczpospolita”, „Trybuna”, „Dziennik Zachodni”,„Dziennik Polski”, „Nasz Dziennik”, „Fakt”, „Super Express”),kobiety są redaktorami naczelnymi zaledwie dwóch – „Dziennika Zachodniego”i „Naszego Dziennika”. Wśród zastępców redaktorów naczelnychstanowią 38,1%, zaś wśród kierowników działów – 27,9 %.W czterech najważniejszych tygodnikach społeczno-politycznych(„Polityka”, „Newsweek”, „Wprost”, „Przegląd”) nie ma wśród redaktorównaczelnych ani jednej kobiety, trzy na dziesięć osób (30%) sązastępczyniami redaktorów naczelnych, a dziewięć (30%) – kierowniczkamidziałów. Nieco inaczej przedstawia się sytuacja w dziesięciuanalizowanych tygodnikach dla kobiet („Gala”, „Pani Domu”, „Naj”,„Tina”, „Życie na Gorąco”, „Chwila dla Ciebie”, „Twoje Imperium”,„Takie jest Życie”, „Bella Relaks”, „Rewia”). Kobiety są naczelnymi redaktoramiw sześciu, a we wszystkich są zastępczyniami redaktorównaczelnych.Zupełnie inaczej rzecz ma się z miesięcznikami adresowanymi dokobiet. W dwunastu badanych („Glamour”, „Twój Styl”, „Zwierciadło”,„Marie Claire”, „Claudia”, „Elle”, „Pani”, „Poradnik Domowy”,„Dobre Rady”, „Olivia”, „Mamo to ja”, „Mam Dziecko”) kobiety sąredaktorami naczelnymi we wszystkich, jak również zastępczyniamiredaktorów naczelnych; w jednym z czasopism drugim zastępcą redaktornaczelnej jest mężczyzna. Wśród kierowników działów, którychnazwiska są podane w większości tych miesięczników, czteryz dwudziestu czterech osób to kobiety.Można więc mówić o celowej gettoizacji spraw kobiet w mediach,o izolowaniu ich z kontekstu i umieszczaniu na marginesie, jednakparadoksalnie dzięki takim zabiegom problematyka kobieca, mniejszościowa,równościowa często ma szansę w ogóle zaistnieć. Docieraona wtedy ostatecznie tylko do wybranej publiczności, a przecież skutecznośćzależy od powszechnej akceptacji, od upowszechnienia jejw społeczeństwie, nie zaś od przekonywania osób już przekonanych.Co „można” pokazaćProblematyka płci społeczno-kulturowej czy równouprawnienia,jeśli pojawia się w mediach, to zwykle nie jest prezentowanaw sposób merytoryczny. Obecnie kwestie równouprawnienia, partnerstwomężczyzn i kobiet w rodzinie, przeciwdziałanie przemocydomowej i molestowaniu seksualnemu w miejscu pracy zostały już„oswojone” i nie budzą takich emocji, jak w latach 90. Wciąż jednakwywołują ambiwalentne reakcje, co widać chociażby w relacjach dotyczącychtzw. seksafery w Samoobronie, które często okraszone bywająkomentarzami o „niepoważnym temacie”, a nawet niesmaku,że w ogóle podejmuje się ten temat. Konieczne jest zatem przełamaniemonopolu ogólnopolskich „neutralnych” mediów na zajmowa-156