Raport-kobiety dla Polski Polska dla kobiet. 20 lat transformacji ...

KOBIETY I PRZEMOCpolskie dworce zaludnią się bezdomnymi mężczyznami. Tymczasemjak podkreślała Izabela Jaruga-Nowacka, nikt w projekcie nie wysyłałmężczyzn na dworzec, lecz jedynie zakazywał im zbliżania się do poszkodowanych . „Podczas prac nad ustawą napotkaliśmy na ogromnyopór członków rządu, większości naszych założeń nie udało się zrealizować.Problem przemocy w rodzinie był marginalizowany albowyśmiewany” .Mimo sprzeciwów, ustawa została przegłosowana 29 lipca 2005roku, co z punktu widzenia nie tylko prawnego, ale także społecznegobyło znaczącym sukcesem. Pomogło tu z pewnością osobistezaangażowanie Jarugi-Nowackiej, która, rozpoczynając prace legislacyjne,miała silne umocowanie polityczne, gdyż piastowała nie tylkostanowisko pełnomocniczki do spraw równego statusu kobiet i mężczyzn,ale także wicepremierki. Warto też dodać, że bez poparciai lobbingu kobiecych organizacji i innych organizacji zajmujących sięproblemem przemocy w rodzinie ustawa najprawdopodobniej by nieprzeszła. To właśnie one zabiegały o wprowadzenie zapisu dotyczącegomożliwości orzeczenia zakazu zbliżania się sprawcy do ofiary.Niestety, zapis ten jest stosowany bardzo rzadko i nie stał się jeszczetrwałą praktyką orzecznictwa w sprawach dotyczących znęcaniasię i stosowania przemocy w rodzinie. Ponadto jego skutecznośćzostałaby znacznie zwiększona, gdyby stosować go mogli bezpośredniopolicjanci interweniujący w sprawach dotyczących przemocyw rodzinie i mający bezpośredni kontakt z doświadczającymi jej osobami . Sylwia Spurek, prawniczka i legislatorka, współautorka projektuprzepisów prawnych w zakresie ochrony osób doświadczającychprzemocy w rodzinie, zwróciła uwagę na występowanie w ustawiezaledwie „szczątków mechanizmów prawnych” nakazujących bądźzakazujących sprawcy podjęcie określonych działań mających na celujego separację od osoby/osób, którą/które krzywdzi (chodzi o zakazkontaktów sprawcy przemocy z jej ofiarą, a także nakaz opuszczeniaprzez niego wspólnie zajmowanego lokalu). Spurek podkreśla, żepolska ustawa daleka jest od modelu austriackiego: w Polsce decyzjedotyczące zakazu kontaktów, a przede wszystkim nakazu opuszczenialokalu zapadają na etapie postępowania sądowego i zależą od„dobrej woli” (sic!) sprawcy.) Sprawozdanie z realizacji Krajowego Programu Przeciwdziałania Przemocyw Rodzinie w okresie od 25 września 2006 roku do 31 grudnia 2006 roku,www.sejm.gov.pl, druk nr 1987.) Polityka a płeć, op. cit., s. 69–79.) A. Mrozik, E. Rutkowska, I. Stefańczyk, Kogo chronimy przed przemocą…, op. cit.) S. Spurek, Ustawa o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie. Komentarz, WoltersKluwer, Warszawa 2008.244