Liefde kent geen grenzen - Federaal Wetenschapsbeleid

111
Het is duidelijk dat huwelijksmigratie vaak een ingrijpende levensgebeurtenis is,
een ervaring die gepaard gaat met verlies en verdriet. De interferentie tussen
huwelijk en migratie in de Turkse en Marokkaanse gemeenschap verhindert de
integratie op individueel niveau, maar ook op niveau van de gemeenschap, door
de voortdurende aanwas van nieuwkomers (Hooghiemstra, 2003; Timmerman,
2006). Interviews met nieuwkomers in onderzoek van Geets, Pauwels, Wets,
Lamberts & Timmerman (2006) tonen aan dat de inburgeringstrajecten in
Vlaanderen een belangrijk middel zijn voor het doorbreken van de
afhankelijkheidsstatus van huwelijksmigranten. De cursussen reiken – naast taal –
belangrijke informatie en vaardigheden aan om zich een weg te banen in een West
Europese samenleving. Bovendien vormen deze cursussen belangrijke
ankerplaatsen voor de uitbouw van een eigen sociaal netwerk. In Wallonië zijn
dergelijke verplichte en gestandaardiseerde trajecten onbestaande. In de
focusgroep met Turkse vrouwelijke huwelijksmigranten in Chapelle-Lez-
Herlaimont bleek dat hier een bestaande nood onvervuld blijft.