Liefde kent geen grenzen - Federaal Wetenschapsbeleid

238
irrealistische voorstelling van financiële draagkracht van de echtgenoot. Ze gaan
ervan uit in het Westen alles te kunnen kopen wat hun hartje verlangt. Hun
Belgische echtgenoot van zijn kant veronderstelt dat vrouwen uit Oost Europa niet
veel nodig hebben. Sommige mannen wanen zich als de redder van de Poolse of
Russisch sprekende vrouw uit een arm, achtergesteld land:
Welke man begint hier te zoeken? Meestal outsider. Hij kan geen goede vrouw in
België vinden. En hij denkt “ah ja, van arme land”. Maar in Belarus bijvoorbeeld,
in Rusland is niet zo grote miserie. (I4; BEL; 45 jaar; HO; >5jaar)
Financiële spanningen komen op verschillende manieren aan bod in de interviews.
Eerst is er de bovenvermelde teleurstelling. Omdat mannen niet tegemoet komen
aan de financiële verlangens van vrouwen, worden ze als “gierig”bestempeld:
En zelfs die huwelijken die kapot gaan, soms de Russische vrouwen komen vertellen
wat had, waarom, meestal dat de man na één jaar begint zo gierig te zijn, en hij is
niet zo financieel sterk als hij had voorgesteld. (Trajectbegeleider Russisch
sprekenden)
Een beeld dat leeft bij de Russische vrouwen is dat Belgische mannen gierig zijn.
De levensstijl en de economie in Rusland zijn wel geheel verschillend. In België
plan je veel meer je uitgaven, spaar je meer je geld, terwijl de Russen op dat vlak
spontaner zijn. Vandaar dat het beeld groeit dat Belgen gierig zijn, maar dat is
omdat blijkbaar de mannen de vrouwen niet altijd kunnen bieden wat ze
verwachten. Op het internetforum van Russian-belgium valt daar heel wat over te
lezen. Daarbij komt dat in Rusland velen niet kunnen betalen wat vrouwen wel
hier zouden verwachten van de mannen. Het is hier een geval van oninlosbare
verwachtingen. (Pastoor Russisch Orthodoxe kerk).
Heel wat vrouwen hebben moeite met de financiële afhankelijkheid van de
echtgenoot. Een aantal respondenten sprak over financiële controle. Elke uitgave
moest verantwoord worden, zelfs de uitgaven voor ondergoed. Onze
respondenten ervoeren dit als vernederend.
Ik kan niet zeggen of alle Belgische mannen zo zijn, maar wat X [Belgische
echtgenoot] betreft, hij telde zeer goed zijn geld. Hij verdient natuurlijk veel meer
dan ik, ik verdiende occasioneel ergens iets, maar hij verdiende grotendeels onze
zorg voor de inkomsten. Maar hij kwam bijvoorbeeld vragen “waar heb je dat geld
voor uitgegeven”? Dus ik moest dan zeggen van “ik heb een beha gekocht”
bijvoorbeeld, en dat was zo vernederend voor mij. Telkens zeggen van ja dat is het
ticketje, dat heb ik gekocht, dus ik had altijd het gevoel dat hij denkt dat ik ergens
geld steel, of ik weet niet, dat was verschrikkelijk. Dat mijn man, mijn Russische
man, zou nooit vragen waar ik geld voor gegeven heb. (I37; RUS; 38 jaar; HO;
>5jaar)