Liefde kent geen grenzen - Federaal Wetenschapsbeleid

commerciëel bureau of door derden bemiddeld. Deze vorm van huwelijksmigratie
verwijst naar het fenomeen dat een groot aandeel vrouwen uit welbepaalde
regio’s naar hier komen als bruid van een autochtone man. Deze vorm van
migratie wordt gekenmerkt door een drietal karakteristieken (Deschamps, 2005).
De nieuwkomers zijn ten eerste hoofdzakelijk vrouwen. De nieuwkomers die uit
landen als Thailand, de Filippijnen, Brazilië, etcetera naar België komen, zijn
hoofdzakelijk vrouwen. Voor Thailand en de Filippijnen zitten de percentages
zelfs boven de 80%. Naast deze landen zijn er nog andere landen die aan dit eerste
criterium voldoen, waaronder Litouwen (75%), Oekraïne (73,5%), Indonesië (66%),
Polen (65%), Cuba (65%), etcetera.
Een tweede kenmerk van deze vrouwelijke nieuwkomers is dat ze hoofdzakelijk
volgmigranten zijn. Voor de dertien landen die Deschamps (2005) opsomt, blijken
vooral migranten uit Thailand en de Filippijnen 85% ook effectief volgmigranten
te zijn. Voor Indonesië is dit 73% en voor Oekraïne 63%.
Een derde criterium voor ‘bruiddonorlanden’ is de vraag of deze vrouwelijke
volgmigranten ook effectief gehuwd zijn met een Belg. Zowel voor de vrouwen uit
Thailand (96%), de Filippijnen (95%) en Cuba (95%) is dit overduidelijk het geval.
Bij de Braziliaanse, Indonesische en Oekraïnse vrouwen is tussen de 80% en de
83% gehuwd met een Belg.
Cuba, Oekraïne en Indonesië identificeert Deschamps (2005) toch nog als
verschillende van Thailand, de Filippijnen en Brazilië omdat uit de cijfers niet kan
worden afgeleid dat de migratiestroom exclusief als vrouwelijke
huwelijksmigratie betiteld kan worden.
6. Juridisch luik
6.1 Inleiding
Door het Europese integratieproces is het immigratiebeleid in de lidstaten van de
Europese Unie (EU) er in de eerste plaats op gericht de migratie van personen
buiten de EU te reguleren. Hierdoor ontstaat als het ware een dubbel
immigratiebeleid. Enerzijds een beleid dat tal van privileges toekent aan EUburgers
en anderzijds een immigratiebeleid dat erop gericht is de instroom van
zogenaamde burgers uit een derde land aan banden te leggen (Mahnkopf &
Gulicová, 2004).
Dit is niet anders voor België. Ook het Belgische immigratiebeleid focust in de
eerste plaats op een inperking van migratie van buiten de EU. België heeft geen
proactief immigratiebeleid, gericht op het aanpakken van de oorzaken van
13