Liefde kent geen grenzen - Federaal Wetenschapsbeleid

149
klasse en andere achtergrondkenmerken (Williams et al., 2006). Binnen het Thaise
gezin vervullen mannen en vrouwen een verschillende rol. En hoewel er een
genderspecifieke taakverdeling van de arbeid bestaat, wordt deze vrij flexibel
ingevuld (Pongpaichit, 1992).
Tot drie decennia geleden, was het ‘not done’ om niet te huwen. Deze vaststelling
geldt niet enkel voor Thailand, maar eigenlijk voor geheel Zuidoost Azië
(Williams et al, 2006). Sinds die tijd is er wel wat veranderd. Het aandeel van
ongehuwde vrouwen, en ook van ongehuwde mannen, is de laatste decennia
toegenomen. De tweedeling stad-platteland is hier pertinent. Niet huwen is
typisch een fenomeen dat de grote steden tekent.
Tevens nam het opleidingsniveau van vrouwen de laatste jaren gestaag toe. De
kloof in opleidingsparticipatie tussen jongens en meisjes in Thailand is zo goed als
gedicht (Knodel, 1997). Vermits mannen niet wensen te huwen met iemand die
hoger opgeleid is en de preferentie van vrouwen uitgaat naar een hoger opgeleide
man, zorgt dit voor een verdrukkingseffect of ‘marriage squeeze’. Laag opgeleide
mannen en hoog opgeleide vrouwen vinden met andere woorden moeilijker een
partner (Williams et al, 2006). Het toegenomen opleidingsniveau van de Thaise
vrouwen zorgt er ook voor dat zij meer actief geworden zijn op de arbeidsmarkt.
Een interessante bevinding die we terugvinden in de literatuur is dat mannen, in
de regel, gaan wonen bij de ouders van de vrouw alvorens een eigen woonplek te
zoeken. Dat resulteert erin dat vrouwen lange tijd bijdragen tot het huishouden
van de ouders, ook nadat zij al gehuwd zijn. Meestal blijft de laatste dochter die
huwt thuis wonen om voor de ouders te zorgen op hun oude dag. Koppels uit de
stad gaan minder vaak bij de ouders van de vrouw wonen. Een groeiend aandeel
van hen zoekt zelf een eigen plek om te wonen (Williams et al., 2006). We hebben
er reeds op gewezen dat de situatie anders is voor vrouwen die met een
buitenlandse man huwen. Zij verhuizen meestal naar het buitenland.
Het is opvallend dat het boeddhisme weinig aandacht besteed aan het instituut
van het huwelijk. In de meeste godsdiensten of filosofische levensovertuigingen is
er veel aandacht voor de verschillende grote overgangsmomenten in het leven,
zoals de geboorte, het huwelijk en de dood. In het boeddhisme spelen deze eerste
twee momenten slechts een beperkte rol. Enkel over de dood wil het boeddhisme
met geestelijke autoriteit spreken. Dat gebrek aan interesse weerspiegelt zich in
het ontbreken van huwelijksrituelen. Zoals we uit gesprekken met bevoorrechte
getuigen uit de Thaise tempel vernamen, wordt er bij een huwelijkssluiting wel
beroep gedaan op de monniken. Dit is echter veel meer gemotiveerd vanuit een
culturele achtergrond dan vanuit een strikt religieuze traditie.