Liefde kent geen grenzen - Federaal Wetenschapsbeleid

265
Zowel Turken en Marokkanen als Thai en Filippijnen maken deel uit van
transnationale netwerken en onderhouden intense contacten met het
herkomstland. Huwelijksmigratie vormt bij Turken en Marokkanen een manier
om binnen de gevestigde migrantengemeenschap in België de band met het
herkomstland levendig te houden. Dikwijls rust er vanuit de herkomstregio in
Marokko of Turkije druk op families in België om met een herkomstgenoot te
huwen. Deze druk wordt door de in België wonende Turken en Marokkanen
beantwoord met een blijvende voorkeur voor een partner uit de herkomstregio.
Een complex samenspel tussen factoren op macro, meso en microniveau zorgen
ervoor dat de blik voor het vinden van een potentiële huwelijkspartner de
herkomstregio niet loslaat.
Een dergelijk fenomeen is van een andere orde bij Oost Europeanen en Zuidoost
Aziaten, aangezien we bij deze groepen hoofdzakelijk etnisch exogame huwelijken
met een Belgische (of Westerse) partner optekenen. Religie bepaalt in belangrijke
mate partnerkeuze. De Islam, het Katholicisme en het Orthodoxe geloof schrijven
voor om met een partner van hetzelfde geloof te huwen. In de islamitische traditie
is dit voorschrift levendig en gedragen door de gemeenschap, terwijl in het
Katholicisme en het Oosters christendom de regel ruimte maakte voor gemengde
huwelijken.
Huwelijksmigranten uit Zuidoost Azië, Centraal- en Oost Europa en uit de
Voormalige Sovjetunie verkeren in een andere uitgangspositie dan Turken en
Marokkanen wat betreft integratie en sociale participatie aan de Belgische
samenleving. Aangezien de eerste groep huwt met een Belgische echtgenoot,
komen ze veel directer in contact met de Belgische samenleving. Het fenomeen
van een stagnerende integratie binnen de Marokkaanse en Turkse gemeenschap
door de blijvende aanwas van huwelijksmigranten speelt niet bij de andere
groepen.
De druk uit het herkomstland bij Thai en Filippijnen is verschillend: ze ervaren
dikwijls een druk om de familie te ondersteunen via ‘remittances’. Bovendien is
dit niet steeds een externe druk, maar doen ze het ten gevolge van een
geïnternaliseerde verwachting. Deze factor zien we ook spelen bij de Turken en de
Marokkanen. Ondanks dit nuanceverschil vormt huwelijksmigratie voor
Marokkanen, Turken, Thai en Filippijnen een familiale aangelegenheid. Bij Polen,
Russen, Oekraïeners en Wit-Russen is huwelijksmigratie veeleer een individueel
project.
België vormt geen specifieke trekpleister voor Thai en Filippijnen, noch voor Oost
Europeanen. Dit is wel het geval voor Turken en Marokkanen en tevens voor
Polen. Het leven in België is vaak verweven met het leven in deze landen. Er
bestaan getransplanteerde gemeenschappen waarbij bijna volledige dorpen naar