Liefde kent geen grenzen - Federaal Wetenschapsbeleid

244
naartoe kwamen om hun zelf te demonstreren. Daar heb ik van gehoord, maar zelf
heb ik het nooit gezien of zo, of nooit ermee in aanraking gekomen. En zij vertelde
mij dan ook van ja als jij met die mesjes een keer babbelt, als je ze tegenkomt of zo
en zij zeggen van ja wat moet ik doen, daar van waar ik kom is geen toekomst, ja dat
is zo echt... ja daar heb ik wel van gehoord, maar voor de rest eigenlijk kan ik u daar
niet mee helpen (lacht) (I36; UKR; 32 jaar; HO; >5jaar).
De dating website www.inter-mariage.com geeft een beschrijving van de gang van
zaken tijdens dergelijke groepsreizen. Bovenvermelde respondente uit Moskou
vertelt een gelijkaardige werkwijze tijdens de demonstratie van de foto’s. Meisjes
worden uitgenodigd om deel te nemen aan een bijeenkomst, die plaatsvindt in een
hotel. Voor de aanvang van de avond, vindt een eerste selectie plaats op basis van
fysieke schoonheid. Vervolgens begeven de meisjes zich naar de conferentiezaal
van het hotel, waar een twintigtal Westerse mannen hen opwacht in het
gezelschap van een vrouwelijk tolk. De meisjes defileren met een nummer voor de
mannen, waarna de mannen meisjes kunnen selecteren. Volgens een getuigenis op
de website www.inter-mariage.com is het merendeel van de meisjes uit op het
geld van de mannen en beogen ze geen duurzame relatie of een huwelijk. Ook een
groot aantal van de mannen zou eerder zoeken naar een kort avontuur dan naar
een mogelijke huwelijkspartner. De grens van de praktijk van groepsreizen met
prostitutie is bijgevolg eerder vaag.
Eén van de Oekraïense respondenten die gedurende twee maand werkte in een
huwelijksbureau, vertelt over de malafide praktijken van dergelijke bureaus. Veel
Russisch sprekende vrouwen die zich inschrijven in een huwelijksbureau, kennen
volgens haar geen Engels. Ze stond in voor de vertalingen van het Russisch naar
het Engels en omgekeerd. Haar baas gaf de opdracht om - in naam van de vouwen
waar ze brieven voor schreef - geld te vragen aan de mannelijke klanten om mails
te kunnen raadplegen. De vrouwen in wiens naam de mails gestuurd worden, zijn
hier niet van op de hoogte, aangezien ze geen Engels spreken. De respondente
geeft ook andere voorbeelden van meisjes die werken in een huwelijksbureau en
geld vragen voor hun zieke grootmoeder of kind. Dit geld dekt voor een stuk het
salaris van de personeelsleden van het huwelijksbureau. Als de respondente hier
niet aan deelnam, kreeg ze geen loon. Ze voelde zich heel vervelend bij dit bedrog.
I: En wat moest je daar doen?
R: Ik moest dus de profiles van vrouwen in internet en bij verschillende date sites
plaatsen, en dan dan vertalen de brieven van vrouwen of brieven van mannen naar
vrouwen and so on. Maar waarom ik begon daar, omdat ik weet dat is (lacht) dat is
ook een lang verhaal van de bureaus. Omdat ik vind die bureaus ja, de meeste zijn
gecreëerd gewoon om geld uit de mannen te krijgen en ik wilde dat wel niet doen.
Omdat ik kan niet liegen. (…) Dus mijn chef zegde jij moet dat zo doen, schrijven
dat “jij kan niet naar het internet gaan omdat dat kost duur”, ik zeg “ja maar dan