Liefde kent geen grenzen - Federaal Wetenschapsbeleid

248
ervaring als psychologe kan mij helpen maar verantwoordelijk was niet zo groot en
mijn taal vind ik niet zo een barrière, ik kan met de jonge mensen praten over
gewone dingen. Maar ja, sommige organisatie stuurden mij niets, als een
antwoord, ik heb geen antwoord gekregen. Sommigen, volgens mij, denk dat ik ben
overgeschoolde. Het is te hoog om te werken als begeleider of zoiets, dus geen
resultaat. (I6; POL; 52 jaar; HO; >5jaar)
Veel respondenten botsen daarbij op een teleurstelling. Ze veronderstelden in
België gemakkelijk aan de slag te kunnen. Gaandeweg groeit het besef dat ze niet
voldoen aan de eisen op de Belgische arbeidsmarkt. Taal vormt voor de meeste
respondenten de grootste barrière. Met uitzondering van één respondente, zijn
alle geïnterviewden universitair geschoold. Door de gebrekkige kennis van het
Nederlands, Frans en Engels vinden de vrouwen geen functie volgens hun
diploma. Een aantal weigert aan de slag te gaan ver onder het diplomaniveau,
terwijl sommigen een baan zoeken in laaggeschoolde sectoren zoals horeca en
schoonmaak. Komend van een functie met veel sociaal prestige in de
herkomstregio, blijkt deze stap terug niet eenvoudig voor onze respondenten.
R: Dus ik dacht dat ik vind een job in België. Dat kan niet. [Ik dacht dat ik een
job zou vinden in België, maar het lukt niet] (…) Dus ik dacht dat (lacht) dat
zou gemakkelijk zou zijn, maar nu ben ik realistisch. Maar zonder positieve denken
ik ben niet naar hier gekomen.
I: Zonder positieve denken was je niet…
R: Positief denken dat ik werk ging vinden.
I: Anders had je het niet gedaan?
R: Nee. Nee. (…) ik heb mijn man gezegd dat als jij wilt dat ik poets, dan vertrek ik
naar Polen, onmiddellijk. Dat is, omdat dat is niets voor mij. Dat was ander, dat is
iets wat ik kan niet accepteren, ja dat is de lijn. (I6; POL; 52 jaar; HO; >5jaar)
Ik ben dan begonnen werken, gewoon om rond te komen, want ik wou gewoon
mijzelf kunnen onderhouden, om niet altijd naar X [echtgenoot] te moeten lopen
om kousen te kopen of weet ik wat. En ik wou dan werk zoeken, maar ik kende nog
geen taal. (lacht) En ik ben dan naar interim gegaan, opdienen, in de horeca,
afwassen en opdienen, domme dingen. Dat was wel hard voor mij, ik heb toch een
jaar of twee zo in de horeca gewerkt. (I37; RUS; 38 jaar; HO; >5jaar)
De confrontatie met het onvermogen om zich een plaats te veroveren op de
arbeidsmarkt leidt bij een aantal vrouwen tot gevoelens van frustratie en
depressie. Sommige respondenten vertellen met nostalgie over hun professionele
carrière in de herkomstregio. Deze vrouwen getuigen dat het verlies van de
carrière de grootste kost van migratie betekent. Onderstaande respondenten